Η αντιβίωση

Μαρία Λιονάκη
Μαρία Λιονάκη

Είπαμε....δεν παίρνουμε χωρίς λόγο

της Μαρίας Λιονάκη

-«Έλα Μανώλη   καλημέρα! Καλά που το άκουσες   και μπόρεσες να   σηκώσεις το τηλέφωνο αμέσως, γιατί  δεν είμαι καλά, επείγομαι.  Εσείς είστε όλοι καλά;»

-«Έλα, έλα Μαρία μου, καλημέρα, όλοι καλά είμαστε, πες μου.»

-« Πάντα καλά, που λέει συνέχεια κι η μαμά μου. Να σου πω βέβαια!  Αμέσως.    Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε  είχαμε πάει για μπάνιο, κάπου εκτός , σε ένα πολύ ωραίο μέρος,  με πράσινο, δέντρα, λουλούδια, σκιά, σε μια πισίνα ενός ξενοδοχείου,   επειδή φυσούσε πολύ. Αα..  όλα κι όλα,  άμα φυσάει δεν την ευχαριστιέμαι τη θάλασσα, τον πολύ αέρα  δεν τον μπορώ.   Συνέχεια φυσάει φέτος παρεμπιπτόντως.  Όλη τη βδομάδα να είναι καλός ο καιρός, το σαββατοκύριακο ο άκαρδος  θα φυσήξει! Λες και μας το φυλάει πεισματικό.   Αλλά, άλλο είναι το θέμα μας. Ενοχλώ;  Είχες δουλειά;   Είχαμε πάει  λοιπόν για μπάνιο κάπου μακριά, εκτός –να πάμε και όλοι μαζί  οικογενειακώς καμιά φορά, ήταν πολύ όμορφα -  κι εκεί μάλλον, κολυμπώντας αδιάκοπα, ασύστολα,   τσίμπησα κανένα μικρόβιο, γιατί με πονάει το αυτί μου πολύ!  Μα πάρα πολύ και συνέχεια.   Ανελλιπώς, ανυπερθέτως.  Μόνο να μου γράψεις μια αντιβίωση, την αρλαντίν  ας πούμε  (κι ας την πούμε έτσι) που  με ξέρει και την ξέρω , που γνωριζόμαστε προσωπικώς,  που έχουμε αμοιβαία  συμπάθεια, εμπιστοσύνη, που την έχω ξαναπάρει στο παρελθόν, εγώ και τα παιδιά μου  κι έμεινα ευχαριστημένη,  να μου τη συνταγογραφήσεις   να την πάρω…(σιωπή μακροσκελής, ο συνομιλητής , αν δεν έχει κλείσει το τηλέφωνο,  αλλάζει διάθεση, αρχίζει να φυσάει, να ανεβάζει θερμοκρασία)

-Μαρία το έχουμε ξαναπεί αυτό. ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ! 

-Μη φωνάζεις και πονάω.

-Αφού πονάς, να πας να σε δει γιατρός! Έτσι είναι το σωστό.

-Εσένα …οι απόψεις σου πια σ’ αυτό το θέμα δεν αλλάζουν! Πέρασα για λίγο,   πήγα χθες το απόγευμα βιαστικά, ανάμεσα σε  ψώνια, άλλες δουλειές, αλλά  ήταν κλειστά. Διακοπές μάλλον κάνει ο άνθρωπος. Να μην κάνει κι αυτός;  Κι αφού πονάει το αυτί μου , ωτίτιδα είναι,  τι άλλο μπορεί να είναι; Εγώ πάντα αντιβίωση αρλαντίν  παίρνω, άμα πονάω και μου περνάει.  Πάντα αρλαντίν έδινα  στα παιδιά μου, από μικρά και  τα έπιανε. Είναι δοκιμασμένη.  Με αυτή  τους  περνούσε    ο πόνος ,  κάθε πόνος,  ωτίτιδα, πονόλαιμος. Όσο πολύ κι αν πονούσαν , όπου κι να πονούσαν,  περνούσε,  μόνο να μου την γράψεις , να την πάρω από το φαρμακείο. Γιατί δεν μπορώ να πάω αυτή την ώρα  σε γιατρό… (σιωπή μακροσκελής η θερμοκρασία  του συνομιλητή, φίλου, γιατρού ανεβαίνει κι άλλο, με κίνδυνο να  βγάλει καπνούς, να εξαπλωθεί η φωτιά στις γραμμές του τηλεφώνου και σε όλη την πόλη)

-Μαρία δεν είναι καραμέλες οι αντιβιώσεις και δεν τις παίρνουμε χωρίς λόγο! Θυμάμαι ότι ξαναπήρες άλλη μια φορά φέτος. Δεν πρέπει να τις παίρνουμε τόσο συχνά, γιατί όταν πραγματικά θα τις χρειαστούμε  δε θα μας πιάσουν.

-(Άφωνη  εγώ, νιώθω απορία,  έκπληξη, δυσαρέσκεια και θαυμασμό  για το καλό θυμητικό) Μα δεν μπορώ να κατέβω κάτω τώρα , σου λέω. Έχω να καθαρίσω, να μαγειρέψω, να πλύνω, γιατί λείπαμε, όλα στη μέση να τα αφήσω;  Πότε θα προλάβω, ποιος άλλος θα τα κάνει;

-Να τα αφήσεις όλα  στη μέση, να ετοιμαστείς και να πας! Υπάρχει στον άνθρωπο κάτι πιο σημαντικό απ’ την υγεία; Πιο πολύτιμο, πρωτεύον, άλλη πιο μεγάλη αξία;

- Πού θα ψάχνω παρκινγκ, πώς θα  περιμένω στο ιατρείο ενός  γιατρού με τις ώρες ; Κάνει και τέτοια ζέστηη, καύσωνα έχει…

-Μαρία δεν τα πιστεύω αυτά που μου λες. Δεν ξέρουμε ότι έχεις σίγουρα μικρόβιο για να πάρεις αντιβίωση. Μπορεί να είναι ίωση,  ίσως να μη χρειάζεται να πάρεις αντιβίωση. Δεν τα πιστεύω αυτά που ακούω… Είσαι και μορφωμένη κοπέλα…  (απηύδησε ο καλός μου)  Και στην τελική, ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΕΓΩ Ή ΕΣΥ;  (φωνή εκτός ορίων,  δυνατή, ασυγκράτητη στο ύστερο…)

- (Εγώ! ήμουν έτοιμη να πω, αλλά μόλις ένιωσα, κατάλαβα, συναισθάνθηκα τελευταία στιγμή, ότι μια φιλία επαπειλούνταν εδώ,  ότι ίσως για πρώτη φορά( !)  να είχα άδικο, υποχώρησα.  Πράγμα που δεν το πολυσυνηθίζω. ) Εσύ φυσικά Μανώλη μου!  Καλά θα πάω. Έλα, κλείνω  το τηλέφωνο να ετοιμαστώ. Όλα καλά, γεια κι ευχαριστώ. Χαιρετισμούς.

-Δόξα σοι ο Θεός! Άντε βρε, πήγαινε  και  περαστικά. Επίσης.

 

Επιμύθιο: ο  ωτορινολαρυγγολόγος που επισκέφτηκα απεφάνθη μετά από ενδελεχή εξέταση ότι δεν υπήρχε μικρόβιο και δε χρειαζόταν να πάρω αντιβίωση. Πράγμα που με έκανε λίγο να ξαφνιαστώ, λίγο να χαρώ, λίγο  να απογοητευτώ και πολύ  να διαψευστώ και να ντροπιαστώ.  Για να βγει το ηθικόν δίδαγμα, που λέγαμε και στις εκθέσεις στο σχολείο,  για να δικαιωθεί ο φίλος μου, που ήταν τελικά και σωστός γιατρός και αληθινός  φίλος μου…

Εγώ βέβαια αποχωρώντας απ’ τον ειδικό γιατρό και προσπαθώντας απ’ τον πόνο, το πάθημά μου να ξεχαστώ, λίγο να  διασκεδάσω, σκεφτόμουν. « Δεν μπορεί , αυτοί όλοι οι γιατροί  είναι συνεννοημένοι να λένε τα ίδια, κάποια σύμπραξη θα έχουν!»

 

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ