Του Γιάννη Σερπετσιδάκη*
Ένα από τα συστατικά χαρακτηριστικά των γνήσιων δημοκρατικών πολιτευμάτων είναι η ακώλυτη λειτουργία πολλών κομματικών σχηματισμών πάντοτε βέβαια μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι συνταγματικές νομοθεσίες –γραπτές η εθιμικές- κάθε κρατικής οντότητας.
Μια καθοριστική και αναγκαία προϋπόθεση της λειτουργίας των κομματικών σχηματισμών , μέσα στα δημοκρατικά πλαίσια , είναι η προσφυγή στη λαϊκή ψήφο που είναι το μοναδικό – αποκλειστικό στοιχείο της λειτουργίας τους με την έννοια ότι δεν είναι δημοκρατικά εφικτός και ανεκτός άλλος τρόπος δράσης τους.
Η κορυφαία έκφραση της δημοκρατικής λειτουργίας είναι η εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη των κομματικών φορέων που επιφορτίζονται με την κυβερνητική ευθύνη αλλά και αυτών που επιφορτίζονται με τον έλεγχο της κυβερνητικής δραστηριότητας.
Είναι δε κορυφαία έκφραση της δημοκρατίας η συμμετοχή των κομμάτων στην εκλογική διαδικασία, γιατί ως αποτέλεσμα έχει την μεγάλη χαρά των νικητών αλλά και τη ικανοποίηση των λοιπών από τη συμμετοχή τους στη εκλογική διαδικασία.
Στο δημοκρατικό πολίτευμα κάθε κομματισμός σχηματισμός πρέπει να ενστερνίζεται ένα σύστημα-κώδικα αξιών και αρχών που διέπει και καθορίζει τη πολιτική του δράση , το καθιστά διακριτό από τα άλλα κόμματα και που είναι το ΄΄δημοκρατικό του όπλο ΄΄με το οποίο θα κατακτήσει τη κομματική του κοινότητα.
Αυτές οι δημοκρατικές αξίες και αρχές των δημοκρατικών κομμάτων έχουν – στα πλαίσια της δημοκρατίας –μέγιστη ηθική διάσταση, με την έννοια ότι κάθε πολίτης είναι ελεύθερος να επιλέξει το σύστημα αξιών και αρχών ενός κόμματος και την ένταξή του σ΄αυτό .
Κορυφαία δε έκφραση της επιλογής του αυτής είναι η ψήφος του, που έτσι αποκτά χαρακτηριστικά ηθικής ψήφου , αφού η επιλογή του αυτή εκφράζει την ελεύθερη βούλησή του ,τη θετική του εκτίμηση και την αποδοχή των αξιών και αρχών του κόμματος .
Αναγκαίο λογικό συμπέρασμα της παραπάνω έννοιας της ηθικής ψήφου είναι ότι δεν μπορεί να είναι ηθική ψήφος αυτή που δεν στηρίζεται στις παραπάν,ω αρχές και αξίες αλλά στη λογική του κομματικού οπαδού , στην πολιτική άγνοια , στο λα΄ι΄κισμό , στο συμφέρον , σε παντοειδείς σκοπιμότητες και στην ανελευθερία.
Αυτή η ηθική ψήφος που ακόμη σημαίνει την συνειδητοποιημένη και την αιτιολογημένη ψήφο, είναι το αναγκαίο αποτέλεσμα και η έκφραση του ενστερνισμού των ηθικών αρχών και αξιών ενός δημοκρατικού κόμματος .
Η αποδοχή των ηθικών αξιών και αρχών ενός κόμματος αποτελεί ένα ΄΄οιονεί συμβόλαιο’’ μεταξύ των κόμματος και του πολίτη, ενός συμβολαίου που διασφαλίζει τη τήρηση των αξιών αυτών , ως αναγκαία προϋπόθεση της διάρκειας της στήριξής του.
Η παραβίαση των ηθικών αρχών και αξιών ενός κόμματος από τα θεσμικά όργανα του , αποτελεί πρόσκαιρη παραβίαση τους, γιατί περιορίζεται στα στενά χρονικά περιθώρια που λειτουργούν τα όργανα αυτά
Τα δημοκρατικά κόμματα με τις ασφαλιστικές δικλείδες των δημοκρατικών κανονισμών λειτουργίας τους , αποπέμπουν τα επίορκα αυτά όργανα και εκλέγουν άλλα , που είναι πιστά στις αξίες και αρχές τους .
Με την παραπάνω εκδοχή η πρόσκαιρη- προσωρινή παραβίαση των κομματικών αξιών και αρχών του κόμματος από ένα πρόσκαιρο-προσωρινό όργανό του , δεν δικαιολογεί την συνειδητή απομάκρυνση του πολίτη από το κόμμα , που παραμένει ως οργανισμός πιστό στις αρχές και αξίες του .
Μια τέτοια απομάκρυνση σημαίνει ότι, χωρίς λογική, ο πολίτης ταυτίζει τα όργανα του κόμματος με τις αρχές και αξίες του , πράγμα που , , εξώφθαλμα είναι αδιανόητο ,
Καθήκον του πολίτη- οπαδού είναι παραμείνει στο κομματικό Οργανισμό και να εργασθεί συνειδητά και επίμονα προκειμένου να απαλλάξει το κόμμα από τους βιαστές των αρχών και αξιών του .
Αντίθετη στάση του, δηλαδή η απομάκρυνσή του από το κόμμα ,συνιστά ευθεία παραβίαση των αρχών και αξιών του και από τον ίδιο τον πολίτη ,σημαίνει παραβίαση της έννοιας της ηθικής ψήφου του.
Τα παραπάνω εναρμονίζονται –συμπερασματικά – με την έννοια της ηθικής πολιτικής ψήφου που πρέπει να ενστερνίζεται συνειδητά και απαραβίαστα κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενος πολίτης και δεν αφορά όσους στερούνται της ηθικής ψήφου και κινούνται πέραν της σφαίρας της ,είτε από σκοπιμότητες είτε από συμφέροντα είτε από πολιτική επιπολαιότητα .
* Ο κ. Γιάννης Σερπετσιδάκης είναι Ε.τ. Δικηγόρος, Πτυχιούχος Πολιτκών Επιστημών
