
Του Δημήτρη Μιμή
Να μην ξυπνήσει η αρχαία τραγωδία με αφορμή τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην περιοχή των Μαλάδων την περασμένη Δευτέρα, με πρωταγωνιστές τον Ιωάννη, πατέρα του αδικοχαμένου Πρίαμου Ξυδάκη και του Στέφανου Κοκολογιάννη. Να σας θυμίσω τα γεγονότα που διαπράχθηκαν, όσο μπορώ να τα θυμάμαι καλά.
Ο δολοφονημένος Πρίαμος Ξυδάκης, εργαζόμενος στον τότε Δήμο Τεμένους είχε αναλάβει την εκτέλεση των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου. Φροντίζοντας λοιπόν για την ομαλή εκτέλεση αυτών έκανε παρατήρηση σε νεαρό που πυροβολούσε άσκοπα. Εκεί ήταν που τα πράγματα πήραν άλλη τροπή με αποτέλεσμα τον βίαιο θάνατο του Πρίαμου και του Μανόλη Σταυρουλάκη, θαμώνα του καφενείου.
Έχουν περάσει από τότε δέκα τρία χρόνια και ο πόνος για τον Πρίαμο υπάρχει ακόμα που πιστεύω ότι θα συνεχίσει να υπάρχει και στις επόμενες γενεές της οικογένειας. Το παρελθόν δεν επιστρέφει μόνο σ΄ αυτούς που το έζησαν, αλλά επανεμφανίζεται συνειδητά ή ασυνείδητα στις επόμενες γενεές. Όλες οι οδυνηρές και ανεξέλεγκτες αναμνήσεις που κρύβονται μέσα σε φωτογραφίες, έγγραφα, διηγήσεις, στις οικογενειακές μνήμες και στο συλλογικό μας ασυνείδητο κάποια στιγμή θα επανεμφανιστούν.
Γι’ αυτό και εγώ πιστεύω ότι τέτοια επεισόδια σαν το πρόσφατο θα ξαναεμφανιστούν. Απαιτείται λοιπόν μεγάλη προσοχή από τις αρχές για πιθανή επανάληψη τέτοιων γεγονότων.
Προσωπικά, πιστεύω ότι ο κ. Γιάννης Ξυδάκης έπραξε ότι έπραξε ορμώμενος από τον ψυχικό πόνο που τον διέπει όλα αυτά τα δεκατρία χρόνια, χρόνια απώλειας του παιδιού του, αλλά και από την απόφαση του δικαστηρίου για αθώωση του Στέφανου Κοκολογιάννη.
Οδηγήθηκε σε μια πράξη απελπισίας και με θολωμένο μυαλό, χωρίς βέβαια να γνωρίζει το κόστος της πράξης αυτής. Επειδή γνωρίζω τον κ. Ξυδάκη, όσο γνώριζα και τον αδικοχαμένο γιό του Πρίαμο, θα αντιμετωπίσει την πράξη του με θάρρος. Θεωρώ ότι, ήδη έχει μετανιώσει και λυπάται για τον τραυματισμό κάποιου άλλου πολίτη που έτυχε στο χώρο του συμβάντος.
Θα σταθώ όμως και στη σύζυγο του, η οποία άδικα ταλαιπωρείται και άμεσα πρέπει να ελευθερωθεί. Το λέω αυτό γιατί, αυτή ήταν εκείνη η οποία φώναζε του συντρόφου της να σταματήσει και να μην καταδιώκει τον Στέφανο Κοκολογιάννη.
Όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά. Η πλευρά του Στέφανου Κοκολογιάννη ο οποίος δηλώνει ότι δεν επιθυμεί τη δίωξη του Γιάννη Ξυδάκη. Αυτό θα το χαρακτήριζα ως μια καλή κίνηση από την πλευρά των Κοκολογιάννηδων και αν συμπράξουν οι κοινωνικές υπηρεσίες ίσως κάποια στιγμή να βρεθεί μια ισορροπία και για τις δύο πλευρές.
Τώρα είναι η ευκαιρία, ακόμα και με τον πόνο των γονέων του Πρίαμου, που θα υπάρχει πάντα, αλλά και την μετάνοια από την πλευρά αυτών που διέπραξαν το έγκλημα να γίνει μια σοβαρή κοινωνική δουλειά με τα άτομα που δια πλέκονται στο γεγονός αυτό.
Αλλά και οι δικαστικές αρχές ας αφήσουν στον πόνο της την σύζυγο του κ. Ξυδάκη η οποία δεν εμπλέκεται στην πράξη του συζύγου της. Πιστεύω ότι ο δικηγόρος του κ. Ξυδάκη, κ. Μιχάλης Σφακιανάκης γρήγορα θα απαλλάξει την κ. Ξυδάκη από κάθε κατηγορία και να υπερασπιστεί σθεναρά τον πελάτη του.