Ο Λαός παίρνει την υπόθεση στα χέρια του

Αριστομένης Συγγελάκης
Αριστομένης Συγγελάκης

Από τη Μάχη της Κρήτης στον Ιερό Βράχο

Του Αριστομένη Συγγελάκη


«
Η μικρή μας σε έκταση μα μεγάλη σε ζωή και αγώνες για τη λευτεριά χώρα, παραδόθηκε ηθικά νικήτρια και όχι νικημένη στα χέρια του καταχτητή. Στην Ακρόπολη του Περικλή και της δημοκρατικής Αθήνας, εκεί όπου ακούστηκαν οι συνταρακτικές, και για σήμερα, εκκλήσεις του Δημοσθένη υπέρ της ελευθερίας, σηκώθηκε το σύμβολο της βαρβαρότητας και της δουλείας, ο αγκυλωτός σταυρός.». Μιλτιάδης Πορφυρογένης, βουλευτής ΚΚΕ, 16 Μαΐου 1941.

«Κατά τη νύκτα της 30ης προς την 31ην Μαΐου υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ’ αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και συνεργοί αυτών θα τιμωρηθώσι διά της ποινής του θανάτου.». Ανακοίνωση (Γερμανού) Φρουράρχου Αθηνών, 31η Μαΐου 1941.

 Οι Λάκης Σάντας και Μανώλης Γλέζος είναι οι πρωταγωνιστές της κορυφαίας σε συμβολισμό αντιστασιακής πράξης του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Τη νύχτα της 30ης προς την 31η Μαΐου ανηφορίζουν κρυφά στην Ακρόπολη και απαντούν άμεσα και καταλυτικά στην νίκη των Γερμανών στη Μάχη της Κρήτης: κατεβάζουν την πολεμική σημαία του Γ’ Ράιχ από τον ιστό της ανεβάζοντας στα ουράνια το ηθικό όλης της σκλαβωμένης Ευρώπης.

Οι πρωτοετείς φοιτητές και στενοί φίλοι είναι σε πατριωτικό πυρετό από την 28η Οκτωβρίου 1940: προσπαθούν να καταταγούν ως εθελοντές στο στρατό αλλά δεν γίνονται δεκτοί λόγω ηλικίας. Από την 27η Απριλίου 1941, μαύρη ημέρα της εισόδου των γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής στην έρημη από κόσμο Αθήνα, δεν μπορούν να ησυχάσουν ούτε λεπτό: στο νου τους ήταν συνεχώς πώς θα απαντήσουν στη γερμανική εισβολή. Ένα πρωί του Μαΐου, αντικρίζοντας από το Ζάππειο τον αγκυλωτό σταυρό να κυματίζει στην Ακρόπολη συνέλαβαν το παράτολμο σχέδιό τους. Επί βδομάδες το προετοίμαζαν πυρετωδώς, μελετώντας στην Εθνική Βιβλιοθήκη κι αναζητώντας τον τρόπο που θα κατορθώσουν να ανέβουν στον Ιερό βράχο.

Παράλληλα, οι δύο φίλοι παρακολουθούσαν καθημερινά με αγωνία την εξέλιξη της Μάχης της Κρήτης. Όταν το πρωί της 30ης Μαΐου 1941 πληροφορούνται από το ραδιόφωνο ότι η Κρήτη είχε πέσει αποφασίζουν να προχωρήσουν αμέσως στην υλοποίηση του σχεδίου τους. Το ίδιο βράδυ οι δύο ατρόμητοι πατριώτες πηδούν τα σύρματα, φτάνουν ως τη σπηλιά του Πανδρόσειου Άντρου και ανεβαίνουν στον Ιερό Βράχο. Με μεγάλη προσπάθεια κατεβάζουν τη σημαία από τον ιστό και κατορθώνουν ν’ απομακρυνθούν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί, επωφελούμενοι και της χαλαρότητας της φρουράς λόγω των πανηγυρισμών των Γερμανών για την κατάληψη της Κρήτης.

Το πρωί οι ναζί εμβρόντητοι αντιλαμβάνονται τι έχει συμβεί κι αρχίζουν τις έρευνες και τις ανακρίσεις. Οι Αθηναίοι πολίτες πανηγυρίζουν, βλέποντας τον Ιερό Βράχο ελεύθερο από το σύμβολο της καταπίεσης και υποδούλωσης των λαών και των εθνών. Πολύ γρήγορα τα νέα μεταδίδονται σε όλο τον κόσμο και μαζί τους το μήνυμα ότι ο Άξονας δεν είναι αήττητος! Είναι βέβαιο ότι εκείνη τη μέρα χιλιάδες νέοι στην Ελλάδα και σ’ όλη την Ευρώπη πήραν οριστικά την απόφαση να οργανωθούν στην Αντίσταση… Κι όμως αν δεν υπήρχε η ξεκάθαρη ανακοίνωση των Γερμανών, λίγες ώρες, για κάποιους το ασύλληπτο αυτό κατόρθωμα θα αποτελούσε απλώς έναν, ακόμη, «εθνικό μύθο»!

Στην ανακοίνωση του Φρουράρχου Αθηνών διαβάζουμε και το εξής: «Τα γεγονότα εν Κρήτη, αι παρά το Διεθνές Δίκαιον διαπραχθείσαι κακοποιήσεις εναντίον Γερμανών αιχμαλώτων όχι μόνον δεν συζητούνται μετ’ αποστροφής, αλλ’ εις ευρείς κύκλους και μάλιστα μετ’ ευαρεσκείας.». Οι Γερμανοί δηλαδή προσπαθούν να σπιλώσουν την ηρωική Αντίσταση του κρητικού λαού στη Μάχη της Κρήτης εξαπολύοντας εναντίον του την συκοφαντική κατηγορία ότι, τάχα, «κακοποίησε» Γερμανούς αιχμαλώτους, όταν μάλιστα είναι αναμφισβήτητο ότι οι Κρήτες τίμησαν την μακραίωνη παράδοσή τους συμπεριφερόμενοι με σεβασμό στους αιχμαλώτους, περιθάλποντας τους τραυματίες και κηδεύοντας τους νεκρούς του εχθρού. Κι όμως, ο θλιβερός κατοχικός «πρωθυπουργός» Γ. Τσολάκογλου σπεύδει τις επόμενες μέρες να αναπαράξει τον υβριστικό και ανυπόστατο αυτό ισχυρισμό των ναζί, προσφέροντας μία ακόμη υπηρεσία στους κατακτητές εις βάρος του ελληνικού λαού, για χάρη του οποίου, δήθεν, έγινε δωσιλογικός «πρωθυπουργός». Η χαλκευμένη αυτή κατηγορία, που κατέπεσε μάλιστα από την έρευνα του Γ’ Ράιχ το καλοκαίρι του 1941, είχε ως κύριο στόχο τη νομιμοποίηση των γερμανικών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Και πράγματι, πριν ακόμη τελειώσει η Μάχη της Κρήτης, από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο του 1941 δολοφονούνται εν ψυχρώ 2.000 και πλέον πολίτες, τα χωριά τους καίγονται ολοσχερώς, η περιουσία τους λεηλατείται.

Εκτός όμως από την παραχάραξη της Ιστορίας και την τρομοκράτηση του ελληνικού λαού, η γερμανική ανακοίνωση αποκαλύπτει την ευθεία σύνδεση των δύο γεγονότων, της Μάχης της Κρήτης και της σπουδαίας αντιστασιακής πράξης των Σάντα και Γλέζου: το Γ’ Ράιχ αναγνώρισε δηλαδή από την πρώτη στιγμή, και γι’ αυτό έσπευσε να λάβει μέτρα κτηνώδους βίας και τρομοκρατίας, ότι τα δύο αυτά γεγονότα σήμαναν την εκκίνηση της Λαϊκής Αντίστασης εναντίον του Άξονα που μαζί με τον αγώνα των Συμμάχων έμελλε να συντρίψουν τον Άξονα. Ίσως γι’ αυτό, εβδομήντα χρόνια μετά, ο εν διατεταγμένη υπηρεσία κ. Ρίχτερ καταφέρεται με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον της Μάχης της Κρήτης και της Αντίστασης, έχοντας αυτή τη φορά ως βασικό στόχο την υπονόμευση της ιστορικής και νομικής βάσης διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων.

Κατά γενική ομολογία, το απαράμιλλης γενναιότητας κατόρθωμα των Λάκη Σάντα και Μανώλη Γλέζου αναπτέρωσε το ηθικό του ελληνικού λαού, την πιο κρίσιμη στιγμή που οι Γερμανοί πανηγύριζαν την πύρρειο νίκη τους στη Μάχη της Κρήτης και το Γ΄ Ράιχ έμοιαζε ανίκητο! Θέρμανε με την φλόγα της Αντίστασης και την ελπίδα της Λευτεριάς τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Συντέλεσε καθοριστικά στην εξέλιξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Λάκης Σάντας και 0 Μανώλης Γλέζος πολέμησαν με όλες τους τις δυνάμεις τον φασισμό ως αληθινοί πατριώτες, δημοκράτες και διεθνιστές, δίνοντας νόημα στον στίχο «θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά». Σε όλη τους τη ζωή συμμετείχαν (ο Μανώλης Γλέζος συνεχίζει με αμείωτη ένταση) μεήθος, συνέπεια κι αυταπάρνηση στους εθνικούς, κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες.

Ο Λάκης Σάντας, ο σεμνός δημοκράτης, ο γλυκός άνθρωπος, έφυγε από κοντά μας στις 30 Απριλίου του 2011.Επέλεξε να μην πολιτευθεί αλλά ποτέ δεν υπέστειλε τη σημαία των αγώνων για ένα πιο δίκαιο κόσμο, υφιστάμενος σκληρές διώξεις. Μαζί με τον Μανώλη Γλέζο και άλλους αγωνιστές ίδρυσαν  το 1996 το Εθνικό Συμβούλιο για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών. Είμαστε βέβαιοι ότι αν ζούσε σήμερα θα μας παρότρυνε να συνεχίσουμε, αταλάντευτα και χωρίς να υπολογίζουμε το τίμημα, τον αγώνα για την πατρίδα, την ελευθερία, τη δημοκρατία και  δικαιοσύνη. Ο Μανώλης Γλέζος, ο έφηβος των 95 ετών, ο ασυμβίβαστος αγωνιστής που πέρασε 13 χρονιές τα Χριστούγεννα στη φυλακή ή την εξορία, δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται. Διώχθηκε, φυλακίστηκε, εξορίστηκε αλλά δεν υπέκυψε. Τιμήθηκε επανειλημμένα με την ψήφο του λαού αλλά δεν σαγηνεύτηκε από την εξουσία. Σήμερα ηγείται του κινήματος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών, αγωνίζεται για την υπεράσπιση των δικαίων του λαού και του έθνους αλλά και στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τον αγώνα των καταπιεσμένων όπου γης.

Η Μάχη της Κρήτης και η μαγική «νύχτα στην Ακρόπολη» αποτελούν σε χαλεπούς καιρούς πηγή έμπνευσης για τη νέα γενιά και δίνουν ελπίδα σε όσους αγωνίζονται για έναν δίκαιο κι ελεύθερο κόσμο, σε πείσμα των μοιρολατρών, των κυνικών της εξουσίας και των επίδοξων παραχαρακτών της Ιστορίας.

Σημείωση:

Θερμά συγχαρητήρια στην Ένωση Κρητών Βριλησσίων που στην πρόσφατη εξαιρετικά επιτυχημένη εκδήλωσή της για τη Μάχη της Κρήτης (Βριλήσσια, 27.5.2017) απέδωσε τιμή στους αγωνιστές Λ. Σάντα και Μ. Γλέζο για τη σπουδαία τους προσφορά στην Εθνική μας Αντίσταση, συνδέοντας εύστοχα τα δύο σπουδαία αυτά γεγονότα.

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ