Ο Δε-με-νοιάζει και η Ανύπαρκτη Δράση

Κι έζησε αυτός καλά και οι άλλοι χειρότερα..

Αγαπητό Cretalive,

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Δε-με-νοιάζει. Ο Δε-με-νοιάζει έκανε πάντα ό,τι ήθελε, χωρίς να σκέφτεται τους άλλους. Νόμιζε πως ήταν πιο έξυπνος από τους υπόλοιπους και σιγά μην ασχολιόταν αυτός να δει μήπως οι πράξεις του δημιουργούσαν προβλήματα στους γύρω του. Εξ’ άλλου, ο Δε-με-νοιάζει πίστευε πως ακόμα και οι νόμοι ίσχυαν για τους υπόλοιπους και ποτέ γι’ αυτόν.

Έτσι, μια όμορφη μέρα σαν τη σημερινή, αποφάσισε να παρκάρει μπροστά από την καγκελόπορτα ενός παραθαλάσσιου νηπιαγωγείου στο κέντρο της πόλης που ζούσε. Δεν τον ένοιαζε που στο σημείο εκείνο υπήρχαν κίτρινες γραμμές, που απαγορεύουν το παρκάρισμα. Δεν τον ένοιαζε που η καγκελόπορτα ανοίγει προς τα έξω, για λόγους ασφαλείας, και, επομένως εμπόδιζε το άνοιγμά της. Δεν τον ένοιαζε που εκπαιδευτικοί, τεχνικοί και γονείς που έπρεπε να εξυπηρετηθούν έπρεπε να ρουφάνε την κοιλιά τους για να περάσουν. Δεν τον ένοιαζε καν ότι το ελεύθερο πάρκινγκ, που βρίσκεται 20 μέτρα πιο κάτω, ήταν εντελώς άδειο λόγω καραντίνας. Ο Δε-με-νοιάζει ήθελε να κάνει τη δουλειά του, χωρίς να ταλαιπωρηθεί ο ίδιος.

Η Πολιτεία έχει θεσπίσει την Ανύπαρκτη Δράση, για να παρεμβαίνει όπου χρειάζεται. Στην Ανύπαρκτη Δράση, στον αριθμό 100, ο τηλεφωνητής δήλωνε ότι αυτός που βρίσκεται στην άλλη άκρη του ακουστικού είναι σε γραμμή προτεραιότητας. Η οποία γραμμή προτεραιότητας, μετά από πέντε λεπτά αναμονής, έκλεισε. Δεν θέλουμε να σκεφτούμε τι θα γινόταν αν ο δύστυχος πολίτης που καλούσε απειλούνταν από έναν ψυχοπαθή με πριόνι... Στο δεύτερο τηλεφώνημα, απάντησαν και είπαν πως θα στείλουν περιπολικό. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όλοι πιστεύαμε πως απλώς η υπηρεσία ονομάζεται Έμμεση Δράση. Μετά από ένα δίωρο, η Έμμεση Δράση θεωρήθηκε Ανύπαρκτη Δράση, αφού... δεν έδρασε ποτέ!

Ο Δε-με-νοιάζει, όταν ήρθε να πάρει το αυτοκίνητό του, χωρίς να σκεφτεί καθόλου την ταλαιπωρία που προκάλεσε σε άλλους, κοιτάχτηκε στον καθρέφτη του αυτοκινήτου του, χαμογέλασε αυτάρεσκα και μονολόγησε: Πόσο έξυπνος είμαι τελικά: Έκανα τη δουλειά μου, δεν ταλαιπωρήθηκα καθόλου και, για άλλη μια φορά, ο νόμος και η τάξη δεν ίσχυσαν για μένα! Θα το ξανακάνω! 

Κι έζησε αυτός καλά και οι άλλοι χειρότερα...

 

Μ. Τ.

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ