της Μαρίας Λιονάκη
Το καλοκαιράκι έφτασε! Κι ας μην έχεις χάσει εσύ τα κιλά τα παραπάνω που είχες σκοπό. Σου έλεγε ο γυμναστής σου τόσο καιρό να κρεμάσεις το περυσινό σου μαγιό στο ψυγείο να το βλέπεις να συναισθάνεσαι, να κάνεις δίαιτα δεν τον άκουσες. Τόσες Δευτέρες ήρθαν κι έφυγαν, καμιά δε στάθηκε. Τόσες Δευτέρες ξημέρωσαν, μα αυτή που θα ξεκινήσεις δίαιτα ακόμη, ποτέ. Σου έλεγε ο γυμναστής σου να πηγαίνεις για μπάνιο Απρίλιο- Μάιο που είχε ελάχιστο κόσμο, ερημικές παραλίες και δε θα σε δει κανείς, πάλι δεν τον άκουσες. Τώρα θα πορευτείς ως έχει. Θα στηριχτείς στην αυτοπεποίθησή σου, στα πνευματικά και ψυχικά σου χαρίσματα που ως γνωστόν αφθονούν, που ως γνωστόν έχουν μεγαλύτερη αξία, στο χιούμορ σου που αφθονεί επίσης και θα βγεις με θάρρος και θράσος στην παραλία. Εξάλλου κανείς δεν είναι τέλειος. Εξάλλου το τέλειο δεν είναι πάντα το πιο όμορφο.
Το καλοκαιράκι έφτασε! Χαρούμενο, δαφνοστεφανωμένο. Οι δάφνες του καλοκαιριού είναι οι ταμπέλες που γράφουν βαρυσήμαντα, στην καθαρεύουσα ότι το ιατρείο, το κατάστημα «θα παραμείνει κλειστόν λόγω διακοπών». Είναι η μαζική έξοδος , η κίνηση στην εθνική από τις πρώτες πρωινές ώρες, με την ανατολή του ήλιου, το ξύπνημα της μέρας τα σαββατοκύριακα. Στο δρόμο προς την παραλία, προς τις θάλασσες, προς την Ιθάκη. Όταν ο κόσμος δραπετεύει από τις γκρι μεγαλουπόλεις, με το θόρυβο, το άγχος, τα σκουπίδια ,τα προβλήματα κακήν κακώς. Σα να ζει, Θε μου φύλαγε, την τελευταία του μέρα, σα να μην έχει άλλη διορία, τώρα πια καιρό. Σα να περίμενε, να περίμενε, να έκανε υπομονή, μα ως εδώ! Άνθρωπος είναι κι αυτός! Θέλει να βγει, να ξεσκάσει, να ζήσει! « Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλυβερή» είχε διαβάσει σύνθημα ανορθόγραφο, μα τόσο ορθογραφημένο, σε ασβεστοβαμμένο τοίχο, σε κάποιο δρόμο πριν από καιρό. Έχει κι αυτός στη ζωή δικαιώματα, ανάγκες, συναισθήματα, θέλω. Όχι μόνο υποχρεώσεις, ευθύνες, γυναίκα, άντρα, πεθερά, παιδιά, αφεντικό. ΕΝΦΙΑ, λογαριασμό της ΔΕΗ, του τηλεφώνου, του νερού, χωρίς νερό. Κρατούσε τη ψυχραιμία του, την αναπνοή του, έκανε υπομονή, φθινόπωρο, χειμώνα, άνοιξη- ένα του φάνηκε φέτος όλο αυτό- δούλευε, δούλευε, εξυπηρετούσε κόσμο, τις ανάγκες της υπηρεσίας, δε μιλούσε, δε μιλούσε, στα άδικα του αφεντικού, των πελατών, της ζωής τόσο καιρό. Αλλά ως εδώ! Τώρα, αν δε φύγει λίγο, αν δεν ξεκουραστεί… Δεν ευθύνεται πλέον για ό,τι κι αν συμβεί.
Το καλοκαιράκι έφτασε! Χαρούμενο, δαφνοστεφανωμένο. Οι δάφνες του καλοκαιριού είναι και θα είναι οι παγωμένοι μακρόσυρτοι, μακροχρόνιοι καφέδες. Οι fredo με πολλά παγάκια σε βόλτες χαλαρές, άνετες ξαπλώστρες, καφετέριες εξοχικές. Ενώ το αφεντικό, η δουλειά, το καθημερινό σου πρόγραμμα σε περιμένει μάταια να γυρίσεις. Ενώ έχεις ασκούπιστο το σπίτι, αμαγείρευτο το φαγητό. Σε θάλασσες, παραλίες, κάτω απ’ την ομπρέλα, από τον ήλιο με αντηλιακό. Όταν έχεις απλώσει μια ολόκληρη προίκα σε θαλάσσιο εξοπλισμό. Οι δάφνες του καλοκαιριού είναι τα μπάνια, οι εκδρομές με φίλους, η ξεγνοιασιά, τα γέλια, τα πειράγματα, τα αγαπημένα, τα συνθηματικά, τα σχέδια για νέες εξορμήσεις. Οι βεγγέρες των απλών ανθρώπων τα βράδια στις αυλές, στις γειτονιές που μυρίζουν αγιόκλημα, γιασεμί, βασιλικό.
Είναι τα ραδιόφωνα που τραγουδούν στη διαπασών έντονους χορευτικούς ρυθμούς, που λικνίζουν αισθησιακά τα σώματα, τα air condition που ανάβουν στη διαπασών ή τα ορθάνοιχτα παράθυρα που παρασέρνουν, τραμπαλίζουν τα υφάσματα, τις κουρτίνες, τα ελαφριά αντικείμενα στην παιδική χαρά του σπιτιού. Είναι το ξυπόλυτο περπάτημα στο παγωμένο δάπεδο του σπιτιού ή αυτό που αφήνει αχνά αποτυπώματα στην άμμο το δείλι, την ώρα που ο ήλιος σβήνει τα πορτοκαλί και φούξια χνάρια του στον ουρανό. Είναι οι πολύχρωμες βερμούδες, τα σορτσάκια, τα αεράτα, λουλουδένια, διαφανή φορέματα που ανεμίζουν διαμπερώς.
Ο έρωτας, μικρός θεός που ταξιδεύει στον αέρα και σε πετυχαίνει διαμπερώς. Εσένα που έπαθες και έμαθες, που ήξερες να φυλάγεσαι, εσένα που λίγο πριν είχες χτίσει φρούριο ψηλό να βάλεις την καρδιά σου.
Το καλοκαιράκι έφτασε! Χαρούμενο, δαφνοστεφανωμένο. Και αεράτη η ζωή και η διάθεση ανεμίζει γενικώς και διαμπερώς. Απογειώνεται, σηκώνει άγκυρα, σαλπάρει, ταξιδεύει… Σα να μην έχει άλλη διορία, τώρα πια καιρό.
