ΕΛΛAΔΑ
Μάντζος: Για το Υπ. Δικαιοσύνης οι πολίτες είναι τηλεθεατές και η ενδοοικογενειακή βία σειρά στο Netflix
Η ομιλία του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής στο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την Ενδοοικογενειακή Βία

Για τη «δεξιά στροφή» της ΝΔ
Δηλώσεις και τοποθετήσεις του Πρωθυπουργού αλλά και Υπουργών, όπως του Υπουργού Δικαιοσύνης -και σε ύφος και σε περιεχόμενο- επιβεβαιώνουν το τέλος των ψευδαισθήσεων του δήθεν «φιλελευθερισμού» της ΝΔ και της Κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη.
Γνωστό ύφος παλαιό ήθος. Αξίζει να δει κανείς τις αντιδράσεις του Πρωθυπουργού. Στα έμφυλα ζητήματα, στις πλειοψηφίες και τις μειοψηφίες.
Η διεθνής τάση αλλάζει, ιδίως μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ. Η ΝΔ επιστρέφει στις εργοστασιακές της ρυθμίσεις. Κι επειδή θα σπεύσουν κάποιοι να μας διαψεύσουν. Ας κάνουμε ένα απλό πείραμα. Ας αναλογιστούμε: Το σχέδιο νόμου για την ισότητα στον πολιτικό γάμο και η τροπολογία για μετανάστες εργάτες γης, θα έρχονταν φέτος στη Βουλή; Μόνο ως αστείο ακούγεται.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Διότι πολύ απλά, η ΝΔ υποδυόταν κάτι που δεν είναι. Μια κακή παράσταση από έναν κακό σκηνοθέτη. Οι ηθοποιοί βγάζουν με ανακούφιση τα κοστούμια και σκίζουν τα χαρτιά με τα λόγια τους.
Ο «πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός» αποδεικνύεται «εύπλαστος» και άρα «επίπλαστος». Εκσυγχρονισμός - Πλαστελίνη. Υποταγμένος στην ιδιοτέλεια και το κομματικό συμφέρον. Ακόμη και τα θεμελιώδη δικαιώματα σχετικοποιούνται. Στο όνομα μιας θολής woke agenda.
Και είναι να αναρωτιέται κανείς: Τι έχει συνέχεια; Μήπως η κλιματική κρίση είναι ένα ψέμα; Αν το Μαξίμου το «μετρήσει» κι αυτό και δει ότι αλλάζουν οι τάσεις, θα αλλάξει κι εκεί άποψη;
Κάποιοι βλέπουν μόνο πως άλλαξε η κατεύθυνση που φυσάει ο άνεμος. Και πάνε προς τα εκεί. Δεν βλέπει πως σηκώθηκαν κύματα. Ούτε τα βράχια που πλησιάζουν.
Αλλά όταν δεν πιστεύεις τι λες δεν έχεις και την υποχρέωση να τα θυμάσαι. Και πιστεύεις ότι δεν τα θυμάται και κανείς άλλος. Όταν όλα είναι ρόλοι δεν έχει σημασία η ουσία και η συνέπεια. Αλλά η υποκριτική απόδοση, αν πείθεις. Όσο κόντρα ρόλους και να παίζεις. Αρκεί να κόβεις εισιτήρια.
Για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας
Δεν είναι, λοιπόν, να απορεί κανείς γιατί και πώς η ΝΔ διέρρηξε μια από τις σπάνιες θετικές παραδόσεις του πολιτικού μας συστήματος, στην εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Παρεμπιπτόντως, μάθαμε ότι εκτός από τα διατάγματα της πρώτης ημέρας, στον Λευκό Οίκο, υπάρχουν κι εκείνα της τελευταίας ημέρας, στη Βουλή των Ελλήνων.
Η ηθικολογία περί ρουσφετιού δεν αρκεί για να αιτιολογήσει την πράξη. Δεν χρειάζεται πολιτικό όφελος για να είναι λάθος. Είναι λανθασμένη αντίληψη. Είναι αναχρονιστικό, ξοφλημένο παράδειγμα πολιτικής. Τελεία, παράγραφος.
Όσοι στην πλειοψηφία αισθάνεστε άσχημα. Περαστικά σας.
Όταν επιλέγετε να φέρετε στα μέτρα του κόμματός σας ένα αξίωμα σαν και του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα δεχτείτε πλήρεις τις συνέπειες και την πολιτική αντιπαράθεση για την παλαιοκομματική πρακτική, το ρουσφέτι, τις διευθετήσεις.
Όλα, λοιπόν, είναι ρόλος. Το 2019 ο κ. Μητσοτάκης υποδυόταν τον θεσμικά υπεύθυνο. Σήμερα δείχνει το πραγματικό πρόσωπο του κομματάρχη.
Κι επειδή μας αρέσει η Ιστορία. Διαβάζουμε από τα πρακτικά της Βουλής:
Κυριάκος Μητσοτάκης, Ολομέλεια της Βουλής. 25.11.2019.
«Η συνταγματική πρόβλεψη για τελική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με απλή πλειοψηφία δεν αναιρεί -επαναλαμβάνω δεν αναιρεί- την πολιτική ευθύνη της εκάστοτε πλειοψηφίας να αναζητεί πρόσωπο το οποίο θα εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση».
Ποιος είναι ο ανεύθυνος; Ποιος φέρει ακέραιη την ευθύνη; Για τη μετατροπή της διακομματικής συναίνεσης σε εσωκομματικής συνεννόησης;
Ντόρα Μπακογιάννη, Επιτροπή Αναθεώρησης:
«Πιστεύω πως ότι υπάρχει το 151 πολιτικά θα μας οδηγήσει στη συναίνεση των 200. Όλοι γνωρίζουμε ότι στο τέλος της ημέρας θα βγει ένας πρόεδρος καθιστά τη δική μας πολιτική ευθύνη -της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας- πολύ μεγαλύτερη».
Και αναρωτήθηκε: «Εάν έχεις έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας μειωμένης πολιτικής απήχησης ή έναν Πρόεδρο απλώς κουκλάκι ή έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας με ειδικό πολιτικό βάρος δεν έχει μια διαφορά;».
Ο σημερινός Υφυπουργός Δικαιοσύνης, κ. Ι. Μπούγας, στην ίδια Επιτροπή, έλεγε:
«Σκοπός του συντάγματος είναι η ανάδειξη στο ύπατο αξίωμα προσώπων με την ευρύτερη δυνατή αποδοχή. Ποιος αντιλέγει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ρόλο υπερκομματικό και ενσαρκώνει την εθνική ενότητα;».
Ο κ. Θ. Ρουσόπουλος ζητούσε «πρόσωπο που θα συμβολίζει την ενότητα και δεν θα διχάζει».
Ο κ. Ευρ. Στυλιανίδης μιλούσε για πνεύμα εθνικής συνεννόησης, για την εκλογή Προέδρου με απήχηση 180 ή 200 βουλευτών. Κι αν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε εκτίθενται οι δυνάμεις που το τορπίλισαν. Αλήθεια, ποιοι είναι αυτοί; Ποιοι τορπίλισαν και έπνιξαν τη συναίνεση στη Λίμνη των Ιωαννίνων;
Ο εξαίρετος νομικός, εισηγητής της πλειοψηφίας, κ. Κ. Τζαβάρας, στην Ολομέλεια, επαινούσε τη θετική παράδοση των προηγούμενων ετών και διαβεβαίωνε: «το ίδιο θα γίνει και σε όλες τις περιπτώσεις εκλογής Προέδρων της Δημοκρατίας μετά την ψήφιση της πρότασης της ΝΔ». Τύχη αγαθή για τον ίδιο ότι δεν θα είναι εδώ το Σάββατο, για να κληθεί να ψηφίσει το ακριβώς αντίθετο.
Η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, από αυτό εδώ το βήμα, προειδοποιούσε ότι με τις προτάσεις της πλειοψηφίας και της αξιωματικής τότε αντιπολίτευσης οδηγούμαστε σε κομματικά ελεγχόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ποιος έλεγε την αλήθεια και ποιος υποκρινόταν;
Ποιος προτείνει κομματικό Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Η κομματική περιχαράκωση της ΝΔ είναι δείγμα ανασφάλειας και φόβου. Αλλά δεν μπορεί αυτή η ανασφάλεια να πλήττει τους θεσμούς της Πολιτείας. Όχι σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Για τη διερεύνηση του εγκλήματος στα Τέμπη
Από την αρχή της συζήτησης, η εισηγήτριά μας Ευαγγελία Λιακούλη αποκάλυψε στο φως της ημέρας τις μεθοδεύσεις σε σχέση με την διάταξη του άρθρου 41 παρ. 6 του σχεδίου νόμου για την αλλαγή στον τρόπο διενέργειας και επανελέγχου των ιατροδικαστικών εκθέσεων.
Και μάλιστα το ανέδειξε το ζήτημα με θεσμικό τρόπο. Με αναφορά σε δημόσια έγγραφα. Με ερωτήματα συγκεκριμένα: Γιατί αλλάζει το σύστημα ιατροδικαστικών εκθέσεων; Γιατί δεν εισάγεται έστω μια διάταξη που να αποκλείει την αναδρομική ισχύ σε εκκρεμείς ανοικτές υποθέσεις;
Εμείς τις ανοικτές δικαστικές υποθέσεις τις σεβόμαστε. Όχι μόνο δεν παρεμβαίνουμε αλλά προστατεύουμε τη δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της από παρεμβάσεις, και εκθέτουμε όσους προσπαθούν να το κάνουν.
Για την ενδοοικογενειακή βία
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης νομοθετεί μετά από zapping. Με βάση την τρέχουσα επικαιρότητα. Ό,τι είναι επίκαιρο, θέτει και τον κανόνα. Ωσάν οι πολίτες να είναι τηλεθεατές και η ενδοοικογενειακή βία να μην είναι μια κοινωνική παθογένεια, αλλά σειρά στο Netflix.
Η σειρά είναι γνωστή: πρώτα συμβαίνει ένα ειδεχθές έγκλημα, ο Υπουργός αμέσως βγαίνει στην τηλεόραση να αναγγείλει πρωτοβουλίες, μια μικρή ομάδα συντάσσει διατάξεις και η Βουλή επικυρώνει. Η καταστολή «πουλάει», είναι εύκολη δημοσιότητα, επικοινωνία χωρίς ουσία.
Καμία συζήτηση για την ουσία: τη λειτουργία των μηχανισμών πρόληψης. Αν το panic button λειτουργεί. Αν η αστυνομία έχει εκπαιδευμένα στελέχη και επαρκή τμήματα. Αν υπάρχουν φορείς πρόληψης της βίας στην οικογένεια και συμπαράστασης των θυμάτων. Καμία συζήτηση για τις ελλείψεις επιστημονικού προσωπικού, κοινωνικών λειτουργών, υπαλλήλων, στις εισαγγελίες και τα δικαστήρια. Για το γεγονός ότι ακόμη δεν λειτουργούν οικογενειακά τμήματα στα δικαστήρια.
Η Κυβέρνηση αποκηρύσσει κάθε αντίθετη άποψη ως επικίνδυνη για τους πολίτες: η επέλαση του λαϊκισμού στο νομικό σύστημα. Ακόμη και σε πολύ δύσκολα θέματα, κοινωνικά φορτισμένα. Όπως η ενδοοικογενειακή βία.
Η κυνική ικανοποίηση του κ. Υπουργού ότι χαίρεται πως η ΝΔ θα είναι μόνη που θα στηρίξει το σχέδιο νόμου για να μπορέσει να εκθέσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης τα λέει όλα. Μόνοι εναντίον όλων. Της Βουλής, της νομικής κοινότητας, της κοινωνίας ολόκληρης.
Με τόσες αποσπασματικές τροποποιήσεις έχει πια παύσει ο Ποινικός Κώδικας να έχει εσωτερική συνοχή. Είναι ένα ψηφιδωτό διατάξεων.
Προ ολίγων μηνών νομοθετήσατε για την ενδοοικογενειακή βία με τον ν. 5090/2024. Τι είναι αυτό τώρα που σας ωθεί να νομοθετήσετε ξανά; Αξιολογήσατε τις μέχρι σήμερα ρυθμίσεις;
Αλλά, εκπλήσσεται πλέον κανείς; Η Κυβέρνηση νομοθετεί δίχως να λαμβάνει υπ’ όψη τους λειτουργούς της δικαιοσύνης ούτε αρμόδιους φορείς και οργανώσεις. Διακατέχεται από το σύνδρομο της απόλυτης αυθεντίας, ώστε να νομοθετεί κεκλεισμένων των θυρών.
Και δεν κάνει ούτε το προφανές. Δεν δίνει έμφαση στο βασικό στοιχείο της Οδηγίας που υποτίθεται ότι ενσωματώνει σήμερα: την πρόληψη και την προστασία των θυμάτων.
Την ίδια ώρα, η Κυβέρνηση παραβλέπει τα ειδικά χαρακτηριστικά της έμφυλης βίας - την ένταση, την προέλευση και τα αίτια του εγκλήματος αυτού, που οφείλουν να κάνουν την κοινωνία να σταθεί μαζικά και αποτελεσματικά απέναντι.
Αλήθεια, ποιος είναι ο λόγος που ακόμη δεν έχουν εκδοθεί οι ΚΥΑ για την εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης στην Ελλάδα; Η επιτροπή GREVIO του Συμβουλίου της Ευρώπης, που είναι επιφορτισμένη με τον έλεγχο εφαρμογής της Σύμβασης, έχει εκδώσει κείμενο με 71 συστάσεις προς τη χώρα μας αλλά έως σήμερα δεν έχει γίνει το παραμικρό για την ανταπόκριση σε αυτές.
Θέλει θάρρος να εκθέτεις τον ποινικό λαϊκισμό. Να λες τις δύσκολες αλήθειες. Αλλά εμείς δεν βλέπουμε τους πολίτες ως άβουλους παρατηρητές αλλά ως υπεύθυνους συμμέτοχους της πολιτικής ζωής. Λέμε την αλήθεια.
Και εξηγούμε πως υπάρχει άλλος δρόμος. Για την ασφάλεια δικαίου και την ασφάλεια στις ζωές όλων.
Αλλά όλα αυτά απαιτούν σχέδιο και προοδευτική μεταρρυθμιστική πνοή.
Ένα άλλο πολιτικό παράδειγμα.