“Μόνος μου και όλοι σας”!

Αντώνης Παντινάκης
Αντώνης Παντινάκης

Αντιδραστικός λαός όπως είμαστε, ειδικά με τα... ευχολόγια, το ένα “όχι” το συνοδεύουμε συνήθως κι από ένα άλλο: Και στο τέλος έχουμε απόλυτη επικράτηση του “Ναι”

Του Αντώνη Παντινάκη


Έτσι όπως πάει το πράγμα η Εθνική θα φτάσει να παίζει στο Παγκόσμιο της Κίνας μόνο με τον Γιάννη! Ο MVP του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο (NBA) τείνει, ελέω της γενικής κακοδαιμονίας και των συγκυριών, να αποδείξει αυτό που εδώ και καιρό γράφεται αφειδώς από διάφορους γνώστες του αντικειμένου: Ότι είναι μία ομάδα μόνος του! “Μόνος μου και όλοι σας!”, δηλαδή - “Σας έχω...” δεν νομίζουμε να προσθέσει ο νεαρός από τα Σεπόλια, περνώντας στο... παρασύνθημα, διότι προβάλλεται ως αρκετά “σεμνός, ταπεινός και συνεσταλμένος” από την πλειοψηφία των ΜΜΕ.

Να δούμε, στο τέλος, πόσοι θα επιβιβαστούν σώοι και αβλαβείς στο αεροπλάνο και θα τολμήσουν να τα βάλουν με την “θεά” τύχη, που τις τελευταίες μέρες έχει υποπέσει σε σωρεία αντιαθλητικών φάουλ σε βάρος της “γαλανόλευκης”!

Ποιος ή ποιοι να κρύβονται πίσω απ’ όλα αυτά; Πού θα πάει, θα το μάθουμε και θα προχωρήσουμε στις ανάλογες ενέργειες!

Να φταίει το “κακό το μάτι”; Θα αρχίσουμε το... ξεμάτιασμα, που όλα τα γιατρεύει!

Να ευθύνεται η... γλωσσοφαγιά απ’ τα τόσα διθυραμβικά σχόλια που λαμβάνει ο Γιάννης; Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ακούσουμε τον Μπουρούση που ζήτησε “να μην ζαλίζουμε τον Αντετοκούνμπο”! Έτσι ζάλιζαν... και πριν χρόνια, από το πρωί μέχρι το βράδυ, έναν άλλον συνονόματό τους, με ένα “ν” , ώσπου οι αντίπαλοί του τον έβγαλαν... από τη μέση! Άρα, κάτι παραπάνω θα ξέρει ο έμπειρος σέντερ!

Να είναι, άραγε, κι εδώ... δάχτυλος του Βασιλακόπουλου; Τι εννοούμε: Η όλη αρνητική ενέργεια απ’ τις κατάρες που έχει ακούσει ο επικεφαλής της ΕΟΚ να έχει μετατοπιστεί προς το αγωνιστικό τμήμα, ξεπαστρεύοντας έναν – έναν τους παίκτες. Δεν απελπιζόμαστε, υπάρχει λύση: Θα απαιτήσουμε για άλλη μία φορά το... κεφάλι του προέδρου!

Πάμε παρακάτω: Να είναι άραγε ένα διεθνές σχέδιο όλων εκείνων των σκοτεινών κύκλων που θέλουν να αφανίσουν κάθετί το... ελληνικό; Δεν τους φοβόμαστε! Εδώ τα βάλαμε με τους Πέρσες και τους Τούρκους, εκεί θα κολλήσουμε; Το θέμα είναι να μάθουμε την ταυτότητα του εχθρού!

Ένα είναι το σίγουρο: Εάν στη θέση του Θανάση Σκουρτόπουλου βρισκόταν ο Άγγελος Αναστασιάδης, θα είχε γίνει ήδη Αγιασμός!

Την απόλυτη αλήθεια, για την πηγή του κακού (για ΟΛΑ όσα μας συμβαίνουν), ίσως την βρείτε μέσα σ’ ένα καφενείο. Μπορεί επίσης να την διαβάσετε σε σχόλια που διακινούνται κάτω από δημοσιεύσεις στο ίντερνετ ή να την... ακούσετε μέσα σε ένα ταξί ή σε κάποιο Μέσο Μαζικής Μεταφοράς – σ’ όλους αυτούς τους χώρους κυκλοφορούν άτομα με γνώσεις επί παντός επιστητού – ακόμα και μεταφυσικής! Και οι δημοσιεύσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ενδεχομένως να ρίξουν άπλετο φως στην υπόθεση και να λύσουν τις απορίες μας. Μην τις υποτιμάτε! Αν δηλαδή δείτε να κυκλοφορεί ευχετήρια κάρτα του πρωθυπουργού, “φωτογραφίζοντάς” τον ως υπαίτιο μην την προσπεράσετε! Αυτός που την ανέβασε, κάτι προσπαθεί να μας πει, χρησιμοποιώντας βεβαίως ένα “χιούμορ” παλιάς κοπής κι εποχής, πιο προβλέψιμο... κι απ’ τις σκηνές του “Κωνσταντίνου και Ελένης”.

Ανεξάρτητα από το ποιος ή ποιοι κρύβονται πίσω απ’ όλα αυτά, πρέπει άμεσα να ληφθούν δραστικά μέτρα! Όποιος ή όποιοι έχουν βαλθεί να τα βάλουν με την Ελλάδα, θα μας βρίσκουν μπροστά τους!

Να μην ξεχάσουμε βεβαίως, νωρίτερα, να “σκοτωθούμε” μεταξύ μας! Διχασμός, πριν τη μεγάλη (μπασκετική και κάθε λογής) μάχη! Γιατί έτσι έχουμε μάθει, “ωραίοι ως Έλληνες”!

Κι αν στην περίπτωση της παρέας του Γιάννη Μπουρούση (δεν αναφέρουμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, για να μην τον ζαλίζουμε όπως ζήτησε ο διεθνής σέντερ), το παραμύθι και τα... παραμύθια που ξεκίνησαν να γράφονται έχουν (λόγω Κίνας) και δεν έχουν (απόντος του Παναγιώτη Γιαννάκη από τα “γαλανόλευκα” κοινά)... Δράκο ή Δράκους, η πολυσχιδής τραγωδία που εξελίσσεται και οξύνεται μέρα με τη μέρα στους δρόμους, στην εξοχή, στα πανηγύρια και στις θάλασσες της Κρήτης έχει... απ’ όλα: Δροσουλίτες, Λερναίες Ύδρες, αρκούδες, λαγοκέφαλους, δράκαινες, ο,τι τραβά η όρεξη του καθενός!

Είναι ένα δράμα εμποτισμένο με το δηλητήριο των παθογενειών μας, και φυσικά με το αίμα των νεκρών, τα (αληθινά) δάκρυα συγγενών και φίλων και τα κροκοδείλια των... ανευθυνουπεύθυνων! Το συνοδεύει ένα προπέτασμα καπνού που εν τέλει μετατρέπεται σε... στάχτη. Ακριβώς την ίδια φυσική εξέλιξη έχουν και οι εκκλήσεις – ευχές που γίνονται κάθε χρόνο: “Όχι άλλα τροχαία”, “όχι άλλοι πνιγμοί”, “όχι άλλες μπαλωθιές”, “όχι άλλοι πνιγμοί”, “όχι σκουπίδια σε θάλασσες κι ακτές”, “όχι αλκοόλ και οδήγηση”, “όχι τσιγάρο σε κλειστούς χώρους”, “όχι Κατσουράνη με Κόστα Ρίκα”, “όχι άλλα καμένα δάση”, “όχι άλλα καμένα μυαλά”...

Αντιδραστικός λαός όπως είμαστε, ειδικά με τα... ευχολόγια, το ένα “όχι” το συνοδεύουμε συνήθως κι από ένα άλλο: Και στο τέλος έχουμε απόλυτη επικράτηση του “Ναι” και πανηγυρική επιβεβαίωση των μαθηματικών, που λένε ότι πλην συν πλην ίσον συν!

Και μετά από όλες αυτές τις θεωρίες και τις πράξεις, “Αν Αποσυνθέσεις την Ελλάδα” εκτός από “ μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι”, όπως περι-έγραφε και ο Οδυσσέας Ελύτης, απομένουν τα σχόλια και οι ύβρεις στα social media. “Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις...”

Κάτω από τον ασκιανό της ελιάς, ανάμεσα στην πρασινάδα του αμπελιού και πάνω στο κατάρτι του καραβιού, οι “γιατί δεν τα λέτε” και “γιατί τα γράφετε” (κουρελόχαρτο το έκαναν το... απόφθεγμα του Νίκου Αναστόπουλου), δεν ξέρουν τι θέλουν, παραληρούν, “πυροβολούν” αδιακρίτως με δεμένα μάτια, τυφλωμένοι απ’ την ημιμάθεια και τον εγωισμό τους! Μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές! Σε κατάσταση ευθυμίας, μεθυσμένοι από ένα νέκταρ που μετατρέπεται σε κώνειο: Μια ψωροπερηφάνια να την πιεις (μονορούφι) στο ποτήρι! Μια κι έξω, ο,τι βάλεις πάει!

Προσπερνώντας τα όλα αυτά, θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε τα θραύσματα από τον ραγισμένο καθρέπτη των ευθυνών μας. Κι αν ξανασυμβεί το μοιραίο, θα πνίξουμε τον καημό μας με μία βουτιά στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, στο instagram και στο αλκοόλ. Θα το κάψουμε και θα τα κάψουμε όλα, βρε αδερφέ! Και μετά θα σκοτώσουμε την πλήξη μας (και όχι μόνο!) με μία στραβοτιμονιά, με λίγο ή και πολύ παραπάνω γκάζι, παραβιάζοντας τα ήδη παραβιασμένα όρια του εαυτού μας και των γύρω μας. Και η ζωή συνεχίζεται...

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ