Η μοναξιά του Βίκτωρα Ουγκώ
Τα γράμματα αυτά του Ουγκώ, φυλαγμένα πολλές δεκαετίες πιο πριν και ταξινομημένα από τα ίδια τα χέρια της Ζυλιέτ κατά χρονολογίες, σκορπίστηκαν μετά τον θάνατό της από τους αδιάφορους κληρονόμους της, γιατί κανείς δεν είχε φανταστεί ότι κάποια μέρα θα γίνονταν περιζήτητα
/ΡΟΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ
Ο Θεός μας, αυτός ο ξένος
Οι πρόσφυγες από θρησκευτικής πλευράς
Αίγινα, εκεί που ο Νίκος έγινε Καζαντζάκης
Η Αίγινα ήταν στην καρδιά του μέχρι το τέλος της ζωής του.
Τότε που ο αέρας και το νερό γίνανε ένα
Πριν ογδοντατέσσερα χρόνια από τώρα, λοιπόν, έγιναν τρία διαφορετικά συμβάντα μέσα σε ένα μήνα, τον Αύγουστο του 1936.
Η θεραπευτική φύση της Φύσης σε ημερολόγιο
Οι θεραπευτικές ιδιότητες πολλών φυτών ήταν γνωστές στην μακρινή Αρχαιότητα. Ακόμα και στη Σημερινή Εποχή εξακολουθεί να τρέφεται μια εμπιστοσύνη στα λεγόμενα «θεραπευτικά βότανα»
Βιτσέντζος Κορνάρος, όχι ο ποιητής - αλλά το καράβι
Αυτή τη στιγμή ένα από τα λίγα καράβια που έγραψαν Ιστορία είναι σε αμμουδερή ακτή της αλλοτινής αρχαίας Ιωνίας.
«Μεγάλο κόλπο» των Γάλλων το μικρό κανάλι της Ελούντας
Στην κάτοψη αυτή φαίνεται καθαρά ότι το κανάλι δεν έχει ανοιχτεί από τους Γάλλους στη στενότερη λωρίδα γης που ενώνει τον Κόρφο με την Ελούντα
Αλλέγκρα, η κόρη του Λόρδου Βύρωνα, στο βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη
Το πολιτικό κίνητρο του Μίμη Ανδρουλάκη για τη συγγραφή του βιβλίου του "Αλλέγκρα"
Το Αρκάδι του Βίκτωρα Ουγκώ
Την ενημέρωση και την ενεργοποίηση του Ουγκώ για το Κρητικό Ζήτημα ανέλαβε ο Αθηναίος διπλωμάτης και ποιητής εκείνης της εποχής Αλέξανδρος Ραγκαβής. Στάλθηκε λοιπόν μια επιστολή στον Ουγκώ, που ήταν εξόριστος σε ένα βραχώδες νησί στο στενό της Μάγχης.
Όταν περνούν οι γερανοί
Ο θρύλος έλεγε ότι όποιος φτιάχνει χίλια τσούρου, θα λύσει το πρόβλημά του, όσο μεγάλο και να ’ναι. Τσούρου σημαίνει γερανοί, που συμβολίζουν εκεί τη μακροζωία και την ευτυχία.
Λορέντζος Μαβίλης, ο ποιητής που σκοτώθηκε για την Ελλάδα
Μια μορφή, ξεχασμένη από τους πολλούς στο πέρασμα του χρόνου, που όμως ζει μέσα στις καρδιές των αγνών Ελλήνων - και φωτίζει, με την θυσία του, το δύσβατο μονοπάτι των ιδανικών τους.
Αυτός που έτρεχε πολύ
Σύμφωνα με τους ειδικούς «γεννιόμαστε δρομείς - και μάλιστα μεγάλων αποστάσεων - όμως σε σχέση με τα άλλα ζώα οι άνθρωποι είναι πολύ κακοί σπρίντερ, δηλαδή δεν έχουν την ικανότητα να αναπτύξουν πραγματικά σπουδαία τελική ταχύτητα ή να πετύχουν εκρηκτική επιτάχυνση»
Όταν ο «Ναυτίλος» του κάπταιν Νέμο βοήθησε τους Κρητικούς
Γιατί βοηθάει την ξεσηκωμένη Κρήτη ο πλοίαρχος Νέμο; Είναι γιατί ο Νέμο είναι ένας βυρωνικός ήρωας, που στην Λογοτεχνία σημαίνει «ένας σκυθρωπός τύπος βασανισμένος από μια κρυφή θλίψη».
Η "Ματωμένη Πορφύρα" του Μιχάλη Γαλανάκη
Το βιβλίο μας φέρνει να αντικρύσουμε αλήθειες χωρίς την υπαγόρευση του χριστιανικού ιερατείου και της προέκτασης των Βυζαντινών
Η Ύψωση και όχι η Εύρεση του Τιμίου Σταυρού
Η έκπληξή μου είναι πως δεν σκεφτόμαστε ότι, αν ήταν έτσι, θα μιλούσαμε για Εύρεση, όχι για Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Στο μέρος που υψώθηκε κάποτε η Σκέψη, εμείς δεν σκεφτόμαστε πιά. Άρα δεν μιλάω για θρησκευτική γιορτή μόνο.
Τα παιδιά της Σπιναλόγκας
Στο Νησί της ιστορικής πραγματικότητας, ανάμεσα σε αναφορές για κάποιους χαρακτηρισμένους ως λεπρούς χωρίς να ήταν, βρίσκουμε και τη τραγική περίπτωση των άλλων παιδιών που ήταν εκεί
Η Μαντάμ Ορτάνς στον Άγιο Νικόλαο
Κάθε λογοτέχνης έπλασε μια δική του «Μαντάμ», άλλος ξεπεσμένη ξενοδόχα, άλλος αντάρτισσα στα πολύ κατοπινά χρόνια της Γερμανικής Κατοχής.
2.500 χρόνια από τότε που κάναμε μεγάλο το Όχι
Έλληνας είναι να βρίσκεσαι, συνέχεια, μπροστά στο «μεγάλο Ναι και στο μεγάλο Όχι» που λέει ο Καβάφης
Η ζωή του Αντωνίου Φραγκιά Παπαδάκη σαν παραμύθι
Μια μέρα που ο Αντώνιος Φραγκιάς Παπαδάκης είδε κάτω στο δρόμο ένα παιδί σε δύσκολη κατάσταση. Είπε αμέσως στους υπηρέτες του «πάρτε το, ντύστε το, ταΐστε το» και επειδή είδε ότι «έπαιρνε από γράμματα», το σπούδασε κιόλας. Ήταν ο Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης!
Η Μέρα της Παναγίας
Η Παναγία δεν είναι πρόσωπο μακρινό και φανταστικό, όπως το ορίζουν οι ορθολογισμοί. Είναι πρόσωπο κοντινό και πραγματικό. Και δεν είναι άλλο από τη μητέρα μας.
Απόβαση η απόφαση για την Αγιά Σοφιά
«Ευχή ψηλά στους ουρανούς, όμορφη Αγιά Σοφιά, | να γίνεις κάποτε δικιά μας, με χρόνους – με καιρούς!...»
Μωρίς Μπορν, γεννημένος νωρίς
Πέρασε την ζωή του μελετώντας την επιδημία και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Έμοιαζε με ναυαγό, αλλά τα ναυάγια ήταν γύρω του και μέσα του.
Η Σπιναλόγκα σαν Απέναντι και Μέσα μας
Σαν όλες τις μεριές της γής που τυραγνίστηκαν, τυράγνισαν και ανάσκαψαν σώματα και ψυχές για να τις κάμουν Τόπο τους και να τον κατοικήσουν, παρόμοια η Σπιναλόγκα θα μείνει «κτήμα εσαεί» των εκλάμψεών μας.
Τι θα έκανε αν δεν πέθαινε ο Αλέξανδρος
Ο Αλέξανδρος είχε πρόθεση τα τελευταία του σχέδια να είναι αξεπέραστα από όλες τις γενιές που θα έρχονταν. Αν και αποσπασματικά και τυραννικά, εξακολουθούν να καταπλήσσουν τις επόμενες γενιές.
Η Πρωτομαγιά σαν Πρωταπριλιά
Δεν νομίζω να σας παραξένεψε ο τίτλος που έβαλα. Το αντίθετο μάλιστα, σας έκανε να χαμογελάσετε πικρά, γιατί με αυτόν τον τρόπο σας είπα ότι, τώρα μόλις, σας ομολόγησα ένα ψέμα. Όπως γίνεται στο έθιμο της Πρωταπριλιάς
Αυτό το Σάββατο είναι του Νίκου Φιλιππάκη
Ο «Χρωστήρας» του Κόρφου, ο λαϊκός του ζωγράφος, πέρα από τους πίνακες αυτής της τριήμερης έκθεσης, έχει αφήσει έργο, σαν έργο ενός άλλου Θεόφιλου