Της Ελένης Μπετεινάκη
Η Ρόζα είναι ένα μικρό κορίτσι που κάθε πρωί κάνει ακριβώς τις ίδιες κινήσεις. Κατεβαίνει στο ποτάμι και με την αποχή της μαζεύει ….ομίχλη. Κι ύστερα σαν γυρίσει στο σπίτι της παίρνει το αδράχτι της κι αρχίζει να γνέθει ώρες ατέλειωτες κορδέλες, κουρτίνες, ριχτάρια ακόμα και παραβάν. Δύσκολο να τ’ αγοράσεις τούτα τα «καλούδια». Όλοι ξέρουν πως η ομίχλη δεν έχει διάρκεια ωστόσο οι άνθρωποι τα επιζητούν και ποτέ δεν είναι αρκετά…
Θέλουν να κρύψουν όλα όσα τους τρομάζουν! Ρυτίδες, χρέη, ανθρώπους….
Ίσαμε εκείνο το πρωινό που ένα γράμμα θα αλλάξει το υφάδι της Ρόζας. Ένα γράμμα που το περίμενε καιρό από τον μπαμπά της. Το δικό της υφαντό από ομίχλη πέφτει πάνω στο γράμμα και οι θύμησες έρχονται σωρό. Τα χρόνια τα παιδικά, ο χωρισμός των γονιών της, το μεγάλο κενό που δημιουργήσαν οι θάλασσες…
Κι οι λέξεις κάνουν πάλι το θαύμα τους. Τόσο λίγες αλλά και τόσο σημαντικές.
«Το ότι δεν με βλέπεις δεν σημαίνει ότι δεν είμαι εκεί. Θα έρθω να σε δω την επόμενη Κυριακή. Περίμενέ με. Ο μπαμπάς.»
Το σπίτι αρχίζει να αλλάζει και τα υφάσματα που υφαίνει γεμίζουν χρώματα. Ίσαμε την Κυριακή όλα θα γίνουν αλλιώς. Κι ο μπαμπάς με τον ερχομό του θα πάρει μαζί του την ομίχλη κι ένα όμορφο κάλυμμα που η Ρόζα έφτιαξε στον αργαλειό με αχτίδες του ήλιου.
Πως νοιώθει ένα παιδί όταν οι γονείς χωρίζουν;Ποιες σκέψεις γεμίζουν το μυαλό και την ψυχή;
Πως αντιδρά στην μοναξιά και το φόβο της «εγκατάλειψης»;
Πως γεμίζει το κενό της ζωής ενός μικρού παιδιού;
Τι χρώμα και σχήμα έχει η λύπη;
Ερωτήματα που τα απαντούν με σαφήνεια , γνώσεις και άπειρα παραδείγματα οι ψυχολόγοι. Οι λογοτέχνες όμως τα πράγματα που είναι τόσο σοβαρά τα προσεγγίζουν αλλιώς. Ένα πολύ δυνατό βιβλίο με μια υπέροχη εικονογράφηση. Με λίγες λέξεις και πολύ φαντασία η Agnes de Lestrade μας χαρίζει την ιστορία της Ρόζας που μοιάζει με εκείνες των χιλιάδων παιδιών που ο χωρισμός των γονιών, η λύπη και το μούδιασμα τους το σκεπάζει για πολύ μεγάλο διάστημα ….η ομίχλη.
Άριστη περιγραφή πολλών συναισθημάτων, λύπης, φόβου, μοναξιάς, χαράς, λύτρωσης και αγάπης. Εικόνες από παραμύθι παλιό και μαγικό ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια. Εικόνες πολύ δυνατές που έχει φτιάξει η αγαπημένη Valeria Docampo.
Μια έκδοση ιδιαίτερα προσεγμένη με εικόνες που θα σας «στιγματίσουν». Τα ασπρόμαυρα σχέδια θα σας γεμίσουν με ακόμα περισσότερα συναισθήματα.
Η υφάντρα της ομίχλης, θα σας βάλει σε σκέψεις αν είστε γονέας. Αν πέρα από το εγωισμό σας και την δική σας λύπη όταν συμβαίνει ένας χωρισμός είστε κοντά στο παιδί, είστε πραγματικά εκεί και το νιώθουν. Αν πάλι το διαβάσετε σε ένα μικρό παιδί ίσως και το δικό του χέρι να υφάνει στο χαρτί χίλιες δυο εικόνες που δεν μπορεί να τις περιγράψει με λόγια. Μια ψυχή, χίλιες ψυχές μέσα σε μια μικρή ιστορία, με φόντο την ομίχλη και τον ήλιο.
Να το ψάξετε, να το διαβάστε δυνατά αν δεν μπορείτε κι εσείς να εκφράσετε τα συναισθήματά σας είτε βρίσκεστε είτε όχι σε παρόμοιες καταστάσεις.
Συστήνετε ανεπιφύλακτα για κάθε παιδί…
Ένας ολόκληρος κόσμος που μπορεί να «ειπωθεί» με λίγα λόγια και πολλές εικόνες, εργαλείο μέσα σε τάξη ή σε ομάδες αυτογνωσίας και «θεραπευτικές»
Η δύναμη της αγάπης που διαλύει κάθε στεναχώρια γίνεται ήλιος λαμπρός που διώχνει μακριά ομίχλες και σκοτάδια, έρχεται στο τέλος σαν την κάθαρση των παλιών καλών παραμυθιών
Δείτε εδώ περισσότερα : https://www.greekbooks.gr/books/pedika-c-2/i-yfantra-tis-omichlis.html κι αναζητείστε το στα βιβλιοπωλεία!
*Η υφάντρα της ομίχλης, Agnes le Lestrade, εικ: Valeria Docampo, εκδ. Ερευνητές*
