Γράφει ο Γεώργιος Χ. Κουμάκης
Η φράση του αναπληρωτή Υπουργού Υγείας, ότι η Κυβέρνηση πρέπει να φυλακίσει εκείνους, που σε προηγούμενες Κυβερνήσεις είχαν σφετερισθεί δημόσιο χρήμα, για να κερδίσει τις προσεχείς εκλογές ονομάσθηκε από πρώην Υπουργό , στον οποίον επιβλήθηκε η ποινή της προσωρινής κράτησης για οικονομικές ατασθαλίες , «δόγμα Πολάκη», με το οποίο πλήττονται πολιτικοί αντίπαλοι.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας επικρότησε τη ρήση αυτή του Υπουργού του, την οποία ερμηνεύοντας και εξωραΐζοντάς μετονόμασε σε «Δόγμα νομιμότητας». Υποστήριξε συγκεκριμένα ότι το να τιμωρεί κανείς όσους παρανόμησαν και ζημίωσαν οικονομικά το Κράτος είναι πράξη νομιμότητας, ενώ άφησε να εννοηθεί ότι η ατιμωρησία είναι παρανομία, την οποία χρέωσε στην Αντιπολίτευση.
Θεωρεί επίσης ότι η πράξη αυτή εναρμονίζεται πλήρως με την επιθυμία του ελληνικού λαού , αφού απηχεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Η πράξη αυτή είναι νόμιμη πράγματι και ηθική - εφόσον βέβαια αποδειχθεί επαρκώς η ενοχή των κατηγορουμένων - ,διότι η καθ’ οιονδήποτε τρόπο υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος αποβαίνει εις βάρος όλων των πολιτών.
Όταν μάλιστα αναλογισθεί κανείς ότι στις μέρες μας ο μισός πληθυσμός της χώρας μας είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ δεν είναι λίγοι οι άστεγοι και εκείνοι που στερούνται τον επιούσιο άρτο, τότε η προσπάθεια αποκάλυψης και δίωξης των καταχραστών- είτε πραγματικών είτε επίδοξων- του δημοσίου χρήματος (ας σημειωθεί εδώ ότι και η φοροδιαφυγή εντάσσεται στην κατηγορία αυτή) είναι πράξη όχι μόνον επιθυμητή από κάθε εχέφρονα και νομοταγή πολίτη, αλλά ίσως και θεάρεστη, διότι κτυπά την παρανομία και την αδικία σε βάρος κυρίως των φτωχών και εξαθλιωμένων, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη βοήθειας και συμπαράστασης.
Έτσι όμως αυξάνεται η κοινωνική ανισότητα, αφού δημιουργούνται υπέρπλουτοι και πάμπτωχοι.
Σε ένα δημοκρατικό όμως και ελεύθερο πολίτευμα μπορεί και πρέπει να υπάρξει και ο αντίλογος, αφού όλα τα πράγματα έχουν δύο όψεις με βάση μια διαλεκτική θεώρηση. Αποτελεί δηλαδή θεμελιώδους σημασίας ζήτημα η σε βάθος διερεύνηση του θέματος στις αφηρημένες του διαστάσεις και όχι στη συγκεκριμένη του μορφή, ώστε απρόσωπα εκτός τόπου και χρόνου με αφετηρία τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία είναι δυνατόν να συμβούν οπουδήποτε και οποτεδήποτε, να εξαχθούν ορισμένα γενικά συμπεράσματα.
- Όταν σκοπός προσαγωγής στη δικαιοσύνη πολιτικών της αντίπαλης παράταξης είναι να κερδίσουν τις προσεχείς εκλογές, τότε η φυλάκιση τους αποτελεί το μέσο . Η πράξη δηλαδή αυτή αποσκοπεί περισσότερο προς ίδιον όφελος και λιγότερο προς το κοινό συμφέρον και την αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Τούτο δε διότι το μέσο εξαρτάται και καθορίζεται από τον σκοπό.Το αίτημα αυτό έρχεται δεύτερο και προβάλλεται ως προπέτασμα καπνού προς άγραν ψήφων. Αυτό όμως καταλήγει μοιραία σε ένα άλλο δόγμα, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», που χρησιμοποίησε τον Μεσαίωνα κατά κόρον η παπική, δηλαδή Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, με τα λεγόμενα συγχωροχάρτια.
- Η φράση «πρέπει να φυλακίσομε….για να κερδίσομε τις εκλογές» σημαίνει ότι μπορεί να το κάμει, διαφορετικά δεν έχει θέση και νόημα το «πρέπει» όπως έδειξε ο Γερμανός φιλόσοφος Καντιος στην «Κριτική του καθαρού λόγου». Αυτό σημαίνει ότι η Κυβέρνηση έχει τη δύναμη να κινήσει τις διαδικασίες και να βοηθήσει αποτελεσματικά, ώστε οι φερόμενοι ως ένοχοι να προσαχθούν στη δικαιοσύνη, ενώ η αντιπολίτευση δεν έχει την ευχέρεια ή τη δυνατότητα αυτήν. Άρα είναι στο χέρι της όποιας Κυβέρνησης να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις και ενδεχομένως να επηρεάσει με τον τρόπο της σε κάποιο βαθμό τη Δικαιοσύνη, ώστε να καταδικασθούν οι αντίπαλοι.
- Όταν είναι κάποιος υπέρμαχος του δόγματος της νομιμότητας, τότε αυτό πρέπει να εφαρμόζεται προς πάσαν κατεύθυνση και όχι επιλεκτικά, είτε οι παραβάτες ανήκουν στο κυβερνών κόμμα είτε στο αντίπαλο. Είναι όμως γεγονός ότι σε όλες σχεδόν τις Κυβερνήσεις του κόσμου έχουν υπάρξει στελέχη, τα οποία έχουν κατηγορηθεί για διαφθορά, όπως ορισμένοι Υπουργοί για παράδειγμα «ξέχασαν» να δηλώσουν στην Εφορία τα εκατομμύρια τους. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι δεν έχει εφαρμόσει όλες τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας παρά μόνον ορισμένες, προκειμένου να αποδείξει στον ελληνικό λαό ότι θα δώσει τα αναδρομικά στους δικαιούχους από εύνοια και στοργή και όχι από καθήκον και υποχρέωση να εφαρμόσει την απόφαση του ΣτΕ .
Αυτό σημαίνει ότι η τήρηση της νομιμότητας εξαρτάται από τα αισθήματα εύνοιας ή όχι. Αυτό ισοδυναμεί με το δόγμα «ελέω θεού» πάλι κατά τον Μεσαίωνα. Έτσι όμως καταργείται η ισονομία και το κράτος δικαίου.
- Αν στην ελληνική επικράτεια έτσι έχουν διαμορφωθεί οι πολιτικοί θεσμοί και η νοοτροπία των πολιτικών, ώστε να μην καταδικάζονται εύκολα στελέχη Κυβέρνησης ή ακόμα να μην πέφτουν Κυβερνήσεις για διαφθορά όπως συμβαίνει σε προηγμένα και ώριμα πολιτικά κράτη, τότε οι πολίτες έχουν συμφέρον να μην ψηφίσουν την εκάστοτε υφιστάμενη Κυβέρνηση, αλλά μια άλλη, ώστε να καταστεί δυνατόν -ανεξάρτητα από τη βούληση της επόμενης Κυβέρνησης - να ελεγχθεί και αυτή για τυχόν οικονομικά της σκάνδαλα, ώστε να τηρηθεί σε μεγαλύτερο βαθμό η ποθούμενη νομιμότητα. Είναι δημοκρατικότερη η αρχή οι Κυβερνήσεις να εναλλάσσονται ή να έρχονται στην εξουσία εκ περιτροπής, ώστε να υπάρχει διαρκής έλεγχος προς όφελος του λαού, αφού η πολυετής παραμονή στην εξουσία φθείρει, όπως παρατήρησε πάλι ο Κάντιος.
