Η κυρία Μαρία ,μητέρα τριών ενηλίκων πλέον κοριτσιών , στέκεται στο παράθυρο της ακίνητη.
Έξω βρέχει.
Οι σταγόνες της βροχής ανταγωνίζονται τα δάκρυα που ώρα τώρα κυλούν στα ροζιασμένα μάγουλα της.
Κλαίει.
Μήνες τώρα κλεισμένη μοναχή στην κάμαρα της αναπολεί τις όμορφες στιγμές που έζησε αυτό το σπίτι .
Τότε που σάν μωρομάνα έτρεχε να τους προλάβει όλους ,τον σύζυγο καί τα τρίδυμα που γέμισαν με ζωή το σπιτικό τους .
Έπλενε ,έραβε ,άλλαζε πάνες και μαγείρευε ειδών ειδών φαγητά για να πετύχει το γούστο του καθενός και να τους ευχαριστήσει .
Την σκάλα του σπιτιού ίσα με τις 1000 φορές την μέρα τις ανεβοκατέβαινε χωρίς καν να το παίρνει χαμπάρι .
Οι γλυκές φωνούλες των τριών κοριτσιών ήταν η μόνιμη μελωδία στο σπιτικό της, φώτιζε την ψυχή της και τής έδινε δύναμη να ανταποκριθεί στίς ανάγκες μιάς οικογένειας .
Και μετά ήταν και εκείνο το άλλο .
Τώρα τα δάκρυα πύκνωσαν η βροχή σταμάτησε και τα αναφυλλητά την κυρίευσαν .
Ναι ήταν κι εκείνο το άλλο .
Εκείνο που γέμιζε το σώμα της ζωή ,δύναμη ,ευτυχία και αγάπη .
Το άγγιγμα , η αγκαλιά τους .
Πού πήγε τώρα τό άγγιγμα τους ;
Την απομόνωσαν στο δωμάτιο λένε από αγάπη .
Λόγο μιας επικίνδυνης αρρώστιας λένε .
Μα πόσο πιο επικίνδυνη αρρώστια μπορεί να υπάρχει από εκείνη του μαρασμού και της μοναξιάς;
Οι άνθρωποι δέν χαιρετιούνται πιά.
Δεν αγγίζονται πιά δεν χαμογελάνε.
Ποιά κατάρα θα μπορούσε να είναι πιο δυνατή από την απαγόρευση μιάς ζέστης αγκαλιάς μιάς εγκάρδιας χειραψίας ;
Νιώθεις ορφανός όταν αντικρύζεις τόν φίλο τήν φίλη τόν συγγενή και δέν μπορείς να τόν αγγίξεις .
Όταν δέν μπορείς να δείς το χαμόγελο του κάτω από την μάσκα κι αναζητάς έστω μια ρυτιδούλα δίπλα στά μάτια για επιβεβαίωση της διάθεσης του.
Ζούμε στιγμές τραγικές .
Γινόμαστε μάρτυρες των λιγοστών πανδημιών που έπληξαν την ανθρωπότητα και χωρίς καμία βεβαιότητα πως η ζωή μας θα γίνει και πάλι φυσιολογική .
Χάνουμε τους ανθρώπους μας .
Η κυρα Μαρία είναι μία από εκατομμύρια κυρά Μαρίες στον κόσμο .
Ηλικιωμένοι , ευάλωτοι άνθρωποι πού το άγγιγμα μας ίσως σημαίνει κίνδυνος θάνατος γιά αυτούς .
Έχουμε χρέος να τούς προστατέψουμε όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό .
Μας βοήθησαν να έρθουμε σε αυτόν τον κόσμο ας τους κρατήσουμε κοντά μας λοιπόν όσο μπορούμε .
Το μήνυμα μου για αυτές τις άγιες μέρες είναι δύναμη κι υπομονή σε όλες τις ηλικίες .
Σε όσους προσέφεραν και σε όσους προσφέρουν ακόμη .
Στερούμαστε ίσως τον πιό αρχέγονο τρόπο επικοινωνίας ,αυτόν της φυσικής αγκαλιάς αλλά έχουμε ακόμη την υπόσταση του νοητού αγγίγματος ψυχής .
Αυτό που όλοι βλέπουμε στα μάτια των αγαπημένων μας και ας είναι καλυμμένο το πρόσωπο .
Η αγάπη έχει το δικό της βλέμμα κι όλοι το αναγνωρίζουμε .
Καλές γιορτές σε όλους εύχομαι και ας είναι το 2021 η καλύτερη χρονιά.
