Του Κώστα Α. Μπογδανίδη
Αν αυτό τον καιρό η διάθεση των Ελλήνων μπορούσε να παρασταθεί γραφικά από μία καμπύλη θα τρελαίνονταν οι μαθηματικοί! Από το ένα άκρο στο άλλο! Τέτοια εναλλαγή αντιδράσεων στον συναισθηματικό μας κόσμο πουθενά αλλού δεν θα βρεις! Κοινωνικός διπολισμός που λέει και μια ψυχή σε συνδυασμό με την έλλειψη λογικής και σκέψης. Μοιάζει η ζωή μας με αθλητικό πρωτοσέλιδο που με μεγάλη ευκολία περνάνε από την μία ,ακραία, κατάσταση στην άλλη. Από το ζενίθ στο ναδίρ: Από τον «ήρωα- ημίθεο Πατίκα» περάσαμε στο «πονάει ο Πατίκας» και ξαφνικά…έγινε παλτό ο παίκτης!
Ξεκινήσαμε με φόβο, κάπου εκεί τον Μάρτιο, έχοντας στο νου μας τις εικόνες και τα τραγικά στατιστικά από την Ιταλία ,κυρίως. Πήγαμε τόσο καλά όσο δεν το πιστεύαμε. Ο συντηρητισμός κυριάρχησε στην καθημερινότητά μας , μια σχεδόν αυθόρμητη συστολή- λόγω του ότι όλοι θέλουμε την υγειά μας και για τους δικούς μας- και τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν τηρήθηκαν ωσάν να είμαστε Γερμανοί! Τέτοια πειθαρχία…
Κάπου στον Απρίλιο κι όταν το πράγμα έδειχνε ότι…πιάσαμε πάτο σε θανάτους και κρούσματα (επιτέλους μια καλή …τελευταία θέση!) ξεφύγαμε. Λίγο το Πάσχα, λίγο η Πρωτομαγιά κόντεψε να «πετύχουμε» όσα…δεν πάθαμε τους προηγούμενους δύο μήνες. Καβατζάραμε όμως. Και στη συνέχεια, ανά ημέρα κάναμε απολογισμό , βλέπαμε και τη διάθεση του μειλίχιου Τσιόδρα, το σταθερά απειλητικό βλέμμα του Χαρδαλιά και πράτταμε αναλόγως. Η καμπύλη πήγαινε μια πάνω , μια κάτω!
Και ήρθε το περίεργο αυτό Καλοκαίρι. Ανοίξαμε και περιμέναμε τους τουρίστες. Με τεστ, χωρίς τεστ, με μάσκες, χωρίς μάσκες. Με σύγχυση για την χρησιμότητα των μασκών από τους ειδικούς, με αφέλεια για το εάν κολλάει στο λεωφορείο, αλλά δεν κολλάει στο…αεροπλάνο. Όλα στον αέρα, όλα σε ένα πρωτόγνωρο έτσι κι αλλιώς πειραματισμό. Ο Ιούλιος ήταν ένα κρας τεστ για όλο τον κόσμο και ειδικά για χώρες που άνοιξαν στον τουρισμό, όπως εμείς. Στο μεταξύ είχαμε περάσει στη νιρβάνα, στο ωχ αδερφέ και…να ο συνωστισμός στο μπαρ το ναυάγιο.
Και ξαφνικά ακούσαμε τα νούμερα που εκτοξεύθηκαν σε…τριψήφιο αριθμό , μας έλουσε κρύος ιδρώτας, κατάσταση πανικού , η καμπύλη χτύπησε ξανά ταβάνι! Η τρελή καμπύλη που δεν μας πιάνει πουθενά!
Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω, αλλά χαλαρώστε! Δεν θέλω να σας καθησυχάσω, αλλά αυτά τα νούμερα προκύπτουν γιατί έχουμε φέρει «εισαγόμενο» κόσμο, γιατί «ξεχαστήκαμε» , γιατί κάνουμε περισσότερα τεστ. Και οι ΜΕΘ είναι άδειες.
Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω , αλλά γρηγορείτε! Δεν θέλω να σας πληγώσω, αλλά τα κρούσματα είναι περισσότερα, πολλές χιλιάδες πάνω από αυτά που ακούμε. Είναι τα τεστ που δεν γίνονται παντού, είναι οι πολλοί ασυμπτωματικοί που κυκλοφορούν…
Αυτό λοιπόν που ξέρω είναι ένα: Δεν χρειάζεται εφησυχασμός, δεν πρέπει να υπάρξει πανικός. Να είμαστε σε επιφυλακή, να προσέχουμε τις ευπαθείς ομάδες, τους ηλικιωμένους, να ξαναδείξουμε το καλό πρόσωπο του Μαρτίου, του Απριλίου, όχι αυτό του Ιουλίου. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε μας, τους πολίτες. Αλλά και στους κυβερνώντες, τους πολιτικούς, τους ειδικούς και τους επιδημιολόγους. Σε όλους μας.
δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
