Ο τενεκές και η ουρά του γάτου

Οι Τούρκοι, όπως εκφράζονται στην εξωτερική τους πολιτική, είναι αχόρταγοι. Όπως έχουμε ξαναπεί, στην αναμπουμπούλα προσπαθούν να αρπάξουν όσα μπορούν. Τα βάζουν πάντα με τους αδύνατους, αφού από πριν εξασφαλίσουν ότι δεν διακινδυνεύουν τίποτα. Οι ισλαμιστές της Άγκυρας ζητούν από τη μια τα λεφτά των "χαζοευρωπαίων" και από την άλλη κατηγορούν την ΕΕ ότι πατά κόκκινες γραμμές, ενώ εμάς μας κάνουν τον κάμποσο, ότι δεν εφαρμόζουμε λέει το διεθνές δίκαιο για τη θάλασσα. Αυτοί, που με τα χόκους πόκους υπέγραψαν ένα παράνομο και ανυπόστατο Μνημόνιο με τη Λιβύη, το οποίο επίσημα δεν αναγνωρίζει η ΕΕ, η οποία ΕΕ και δηλώνει ότι η λεγόμενη αμυντική συνεργασία πρέπει να γίνεται με "ομονοούσες" χώρες και όχι με χώρες που μάχονται την εξωτερική πολιτική και ασφάλεια της Ευρώπης. Από την άλλη, ο Μακρόν λέει ότι η πορεία της Τουρκίας περνά από το Κυπριακό.
Αυτές είναι εξελίξεις με τις οποίες δεν μπορεί να μην είμαστε ευχαριστημένοι - αν είμαστε ντόμπροι και καθόλου μικροπολιτικά μικρόψυχοι. Από την άλλη όμως, η προσέγγιση και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών στη Λιβύη με τη Τουρκία δεν είναι για μας καθόλου καλό πράγμα. Εδώ αποτυγχάνουμε. Είπαμε, η πολιτική του Τούρκου είναι πολιτική απληστίας και αρπαγής. Και εδώ θα διαφωνήσω με τον Πρωθυπουργό, όσο και αν καταλαβαίνω τη διπλωματική του αβρότητητα. Όχι, οι Τούρκοι δεν είναι φίλοι μας, ούτε βλέπω να γίνονται. Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή αποδεικνύουν ότι πέραν από κοινωνική συνοχή και ισχυρή οικονομία, με αμυντική εγχώρια βιομηχανία, χρειαζόμαστε ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, κάτι που η Κυβέρνηση αποδεικνύει ότι έχει πάρει πολύ σοβαρά. Οι δε συμψηφισμοί που συχνά ακούγονται ότι με τα τόσα λεφτά που ξοδεύουμε για όπλα θα μπορούσαμε να κάνουμε τόσα και τόσα άλλα πράγματα (για την υγεία, την παιδεία) είναι μεν λογιστικά αληθείς, αλλά μόνον υπό την προϋπόθεση ότι κατανοούμε το ποσό εφική θα ήταν μια "φωτισμένη" εισήγηση να μην σπαταλούμε καθόλου για δύο χρόνια και να μην τρώμε, ώστε να ξεπληρώσουμε όλο μας το χρέος διά μιας, σε καθεστώς πλήρους ειρήνης και ηρεμίας... Μα την αλήθεια, τι ωραίο θα ήταν, αν μπορούσαμε! Αλλά απλά κανείς δεν μπορεί ακόμα να δέσει τον τενεκέ στη ουρά του γάτου που θέλει να εξολοθρεύσει τα ποντίκια.

Κώστας Ν. Κωνσταντίνου
Διευθυντής του 2ου Γενικού Λυκείου Ηρακλείου
https://kostaskonstantinou.com