Στην Ινδία, όπου ζει η πλειονότητα των εναπομεινάντων άγριων τίγρεων στον κόσμο, μέχρι το 2006, ο πληθυσμός τους έπεσε σε ιστορικό χαμηλό, αφού οι τίγρεις έφταναν τις μόλις 1.411. Οι προσπάθειες δεκαετιών για τη διατήρηση του είδους, όμως, φαίνεται ότι τελικά απέδωσαν καρπούς. Έκτοτε, ο αριθμός των τίγρεων έχει υπερδιπλασιαστεί, με τα αιλουροειδή, την περασμένη χρονιά, να φτάνουν τα 3.167, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή που δημοσιεύθηκε την Κυριακή. Πρόκειται περίπου για το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού άγριων τίγρεων, ο οποίος, σύμφωνα με τη WWF, ανέρχεται σε περίπου 4.500.
Η ανάκαμψη του πληθυσμού των ινδικών τίγρεων αποτελεί θρίαμβο για τους συντηρητές, αλλά και μια αχτίδα ελπίδας για άλλες χώρες που αγωνίζονται να αυξήσουν τον αριθμό των άγριων ζώων τους. Η έκθεση κυκλοφόρησε παράλληλα με τους εορτασμούς για την 50ή επέτειο του κυβερνητικού προγράμματος διατήρησης, Project Tiger, που ξεκίνησε το 1973.
«Χιλιάδες χρόνια της ιστορίας μας σχετίζονται με τις τίγρεις. Σε πολλές φυλές, οι τίγρεις θεωρούνται αδέλφια μας», δήλωσε ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι, κατά τη διάρκεια ομιλίας του την Κυριακή (09/04). «Ένα καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα είναι εφικτό μόνο όταν το περιβάλλον μας προστατεύεται και η βιοποικιλότητά μας συνεχίζει να επεκτείνεται», συμπλήρωσε ενώ, την ίδια μέρα, επισκέφθηκε δύο καταφύγια τίγρεων, όπου και φωτογραφήθηκε, με καπέλο σαφάρι και ρούχα παραλλαγής.
Ο πληθυσμός σε μείωση
Τη δεκαετία του 1940, ο πληθυσμός των τίγρεων άρχισε να μειώνεται απότομα, καθώς οι ανθρώπινοι πληθυσμοί αυξάνονταν. Η γεωργική επέκταση, η αποψίλωση των δασών και οι κατασκευές υποδομών, σύμφωνα με το WWF σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για αυτή τη μείωση. Οι τίγρεις είναι ζώα μοναχικά, που χρειάζονται μεγάλες περιοχές για να περιφέρονται και να κυνηγούν. Σύμφωνα με την οργάνωση, σήμερα, οι τίγρεις ζουν μόλις στο 7% των εκτάσεων που καταλάμβαναν.
Η συρρίκνωση του ζωικού χώρου των άγριων ζώων σήμανε και την αύξηση των συγκρούσεων του ανθρώπινου είδους μαζί τους με πολλαπλά περιστατικά, τις τελευταίες δεκαετίες, κατά τα οποία σημειώθηκαν επιθέσεις τίγρεων σε ανθρώπους, αλλά και η μετάβασή τους σε χωριά, προς αναζήτηση τροφής. Οι τίγρεις δεν είναι το μόνο απειλούμενο άγριο ζώο με αυτό το ιστορικό. Οι υπό εξαφάνιση ελέφαντες, επίσης περιπλανώνται συχνά σε αγροτικές εκτάσεις και τρώνε τις καλλιέργειες.
Παρότι η επιβάρυνση του περιβάλλοντος είναι κοινό πρόβλημα μεταξύ των χωρών όλου του κόσμου, η Ινδία, με τον εκρηκτικά αυξανόμενο πληθυσμό της, αποτελεί μοναδική περίπτωση. Το 1971, η χώρα είχε 547 εκατομμύρια κατοίκους- τώρα έχει 1,4 δισεκατομμύρια και, μέχρι το τέλος της χρονιάς, αναμένεται να ξεπεράσει την Κίνα και να γίνει η πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου. Τη δεκαετία του 1980 η ανεξέλεγκτη λαθροθηρία επιτάχυνε περαιτέρω τους ρυθμούς μείωσης του πληθυσμού των τίγρεων. Τα μεγαλοπρεπή ζώα κυνηγήθηκαν για αθλητικούς σκοπούς, για πλουτισμό των λαθροθηρών και το κέρδος ενώ τα οστά και άλλα μέρη τους χρησιμοποιούνταν συχνά στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική. Το 1972 η Ινδία απαγόρευσε επίσημα το κυνήγι τους, ωστόσο, η παράνομη λαθροθηρία, το 2005, ήταν ο βασικός υπεύθυνος για την πλήρη εξαφάνισή τους εντός ενός εκ των καταφυγίων της χώρας.
Το success story του Project Tiger
Οι προσπάθειες για την αντιστροφή της τάσης οδήγησαν τη χώρα στην ανάπτυξη 53 καταφυγίων τίγρεων τα οποία και καλύπτουν 75.800 στρέμματα. Κατά την έναρξη του Project Tiger, τα καταφύγια ήταν μόλις εννέα. Οι Αρχές έχουν μετεγκαταστήσει και αναλάβει το κόστος ολόκληρων χωριών, προκειμένου να δημιουργηθεί ζωτικός χώρος αλλά και διάδρομοι άγριας ζωής οι οποίοι και θα συνδέουν τα κατακερματισμένα ενδιαιτήματα των τίγρεων.
Επίσης, έχει επενδύσει στην τεχνολογία, όπως τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, οι παγίδες με κάμερες και τα συστήματα λογισμικού για την παρακολούθηση των πληθυσμών, των κινήσεων και της συμπεριφοράς των τίγρεων. Ωστόσο, η WWF προειδοποιεί ότι, οι προκλήσεις μπροστά μας, είναι ακόμα πολλές. Η επιδεινούμενη κλιματική κρίση δημιουργεί προβλήματα στους ευάλωτους οικοτόπους. Με την καταπάτηση του ζωτικού χώρου των τίγρεων από τον ανθρώπινο παράγοντα, τα καταφύγια τίγρεων και οι προστατευόμενες περιοχές είναι «μικρές βραχονησίδες με μία τεράστια θάλασσα οικολογικά μη βιώσιμης χρήσης γης». Και παρά τους αυστηρούς νόμου, η παράνομη λαθροθηρία συνεχίζεται.
Και με αυτά τα δεδομένα, όμως, η ανάκαμψη του πληθυσμού των τίγρεων είναι ενθαρρυντική – και, πλέον, πολλές είναι οι χώρες με τις οποίες η Ινδία μοιράζεται την τεχνογνωσία της για την προστασία του είδους των αιλουροειδών. Τα τελευταία χρόνια, το Δελχί έχει υπογράψει διμερείς συμφωνίες και έχει δρομολογήσει πρωτοβουλίες, συμπεριλαμβανομένων εργαστηρίων διατήρησης με την Ταϊλάνδη, την Καμπότζη, τη Μαλαισία, το Μπαγκλαντές και το Μπουτάν. Και, όπως επισήμανε κατά τη διάρκεια της κυριακάτικης ομιλίας του ο Ινδός πρωθυπουργός, και με άλλα απειλούμενα είδη καταγράφονται παρόμοιες επιτυχίες. Τον Μάρτιο, η χώρα υποδέχθηκε τα πρώτα νεογέννητα τσιτάχ της -πάνω από 70 χρόνια αφότου, τα μεγάλα αιλουροειδή κηρύχθηκαν επισήμως εξαφανισμένα από τη χώρα. Τα μικρά τσιτάχ γεννήθηκαν από το ζευγάρωμα δύο ζώων που μεταφέρθηκαν στην Ινδία από τη Ναμίμπια, στο πλαίσιο του κυβερνητικού σχεδίου για την επανένταξη 50 ζώων μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.
