της Μαρίας Λιονάκη
Μεγάλη Τετάρτη και ο ήλιος κάνει διπλή προσπάθεια και σήμερα, από πολύ νωρίς. Να ξεπεράσει το σκοτάδι της νύχτας, το συνηθισμένο και να νικήσει τα σύννεφα, τα απρόσκλητα, τα ασυνήθιστα αυτής της εποχής. Θέλει για άλλη μια φορά να κάνει το πρέπον , να φέρει το φως , να αναστήσει τη μέρα στην Εκκλησιά της γης. Το ραδιόφωνο του χρόνου είναι συντονισμένο εδώ και κάποιες μέρες, απριλιάτικες , στο σταθμό «Άνοιξη Fm” και τραγούδια- λουλούδια έχουν ήδη πλημμυρίσει την πλάση. Κι όμως αυτό το πρωινό, το μεγαλοβδομαδιάτικο ο κόσμος μοιάζει άηχος, άχρωμος, χωρίς λάμψη, μουντός. Ο ουρανός έχει πάρει ένα χρώμα σκούρο, γαλάζιο με γκρι, ενώ αμέτρητα σύννεφα, κοπάδια σύννεφα , βόσκουν στο χωράφι του… Περπατούν με σκυμμένο το κεφάλι αργά αργά …Λίγο θλιμμένα, λίγο σκεφτικά και συνεσταλμένα, λίγο σκυθρωπά. Σαν τους ανθρώπους τη Μεγαλοβδομάδα, σαν τους θεατές αυτής της αδυσώπητης, σκληρής ζωής και εποχής…
Στο ραδιόφωνο ο δημοσιογράφος με φωνή γκρι, συννεφιασμένη ανακοινώνει ειδήσεις… « Περιστατικά βίας σε βάρος παιδιών έχουν σημειωθεί στην Κρήτη, όπως επισημαίνει το «Χαμόγελο του παιδιού» και ζητάει σύμπραξη όλων των φορέων για να αντιμετωπιστεί το γεγονός. Βαρύ εξακολουθεί να είναι το κλίμα στα Ανώγεια με την παρουσία ισχυρής αστυνομικής δύναμης στην περιοχή, καθώς υπάρχει ακόμα ο κίνδυνος εκδίκησης, βεντέτας , μετά το πρόσφατο φονικό, ανιψιού από θείο, για ένα βοσκοτόπι. Η Αίγυπτος μετράει νεκρούς και ψάχνει δολοφόνους μετά τα τελευταία τρομοκρατικά χτυπήματα που έσπειραν τόσο απρόσμενα και άδικα το θάνατο… Κι άλλος άδικος θάνατος στο νησί μας από τροχαίο, νέος άνθρωπος κι αυτή τη φορά το θύμα του πολέμου της ασφάλτου… Στα ίδια επίπεδα με πέρυσι κυμαίνονται οι τιμές σε νηστίσιμα και πασχαλινά είδη, αλλά η κίνηση στην αγορά είναι ακόμα συγκρατημένη … Συγκρατημένη είναι και η αισιοδοξία εξόδου της χώρας μας από τη ζοφερή οικονομική εποχή που διανύει, παρόλο που κάποιες φωνές υποστήριξης στην Ευρώπη λένε ότι ο ελληνικός λαός έχει κάνει φιλότιμες προσπάθειες και πρέπει γι’ αυτό να ανταμειφθεί…»
Μια γκρι Μεγάλη Εβδομάδα περπατάει ήδη αργά και μεγαλόπρεπα, υπό τους ήχους καμπάνας, στον ουρανό αυτής της γης …Πιστή, ευσεβής, ευλαβική. Την ημέρα σηκώνει το κεφάλι ψηλά , παίρνει δύναμη και ξεκινάει τον αγώνα επιβίωσης και την προπαρασκευή εορτασμού του πιο χαρμόσυνου γεγονότος της θρησκείας μας, της Ανάστασης. Νοικοκυρεύει τα σπίτια, ασβεστώνει τοίχους και πεζούλια στα χωριά, ξεβοτανίζει, περιποιείται κήπους και παρτέρια, που μοσχοβολούν ανθισμένα λουλούδια, λεμονανθό. Φυτεύει σε μεγάλους ντενεκέδες βασιλικό , στολίζει λαμπάδες με χρωματιστές κορδέλες , ψωνίζει και χαρίζει δώρα στα βαφτιστήρια. Φουρνίζει τα κουλουράκια, τις πασχαλινές κουλούρες, τα καλιτσούνια. Βάφει κόκκινα και πολύχρωμα, σταμπαρισμένα με σχήματα φύλλων αυγά, ξεδιαλέγει το αρνί που θα σουβλίσει το Πάσχα. Και τις νύχτες ηρεμεί, μετανιώνει τα λάθη , εξομολογείται, στο λιμάνι της θρησκείας αγκυροβολεί. Ψάλλει κατανυχτικά στις εκκλησίες της πόλης, σε μοναστήρια ή σε γραφικά ξωκλήσια, στα χωριά, δίπλα στη θάλασσα, τα μελωδικά τροπάρια της Μεγαλοβδομάδας. Συμμερίζεται τον πόνο της Παναγιάς , συναισθάνεται τα πάθη του Θεανθρώπου ως τη Σταύρωση και τα ενώνει με τα πάθη αυτής της ζωής.
Μια μελαγχολική Μεγαλοβδομάδα περπατά… Ανάμεσα σε αμέτρητα σύννεφα, σύννεφα της χώρας μας, της υπόλοιπης γης. Σύννεφα γεγονότων, ειδήσεων, μα και προσωπικά των ανθρώπων… Μίση, πάθη, ζήλειες, κακίες, έχθρες, ανταγωνισμοί, πόλεμοι, τρομοκρατία… Τόσα μάταια, τόσο μάταια… Γυμνός, άοπλος και μόνος ο κάθε άνθρωπος στα πάθη, στους σταυρούς αυτής της ζωής! Μπροστά στην αρρώστια, το θάνατο, τον πόλεμο, τον κίνδυνο, την πείνα, τη μοναξιά. Διαφορετικός από όλους τους άλλους ανθρώπους, αλλά ίδιος με όλους αυτούς. Στην ίδια ανθρώπινη μοίρα ζεμένος. Ευτυχισμένος τη μια στιγμή, μα πιθανά ο πιο δυστυχισμένος του κόσμου την άλλη…
«Ζητείται ελπίς! » είχε πει παλιότερα σε έργο του ο Αντώνης Σαμαράκης. «Ζητείται Ανάσταση!» φωνάζει ο σύγχρονος άνθρωπος, που έχει τόσα στη ζωή του να τον σταυρώνουν και ως μόνο ήλιο έχει την αγάπη, την αλληλοβοήθεια, την καλοσύνη, την ελπίδα. Για να παραμερίσει τα σύννεφα του κόσμου, του χαρακτήρα του, αυτής της εποχής και να αναστήσει τη ζωή του, την κάθε ζωή!
Καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση! Με υγεία, αγάπη κι ελπίδα…
