Καλοκαίρι Τιτανικός

Μαρία Λιονάκη
Μαρία Λιονάκη

Δεν είναι καλοκαίρι αυτό που ζούμε, είναι σου λέω πανικός, ένας μικρός Τιτανικός…

Της Μαρίας Λιονάκη

 

«Δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε, είναι σου λέω πανικός, ένας μικρός Τιτανικός
και θα 'ναι θαύμα αν σωθούμε…» 

Του Μιχάλη Γκανά του ποιητή είναι αυτοί οι στίχοι. Ναι!  δεν γράφει μόνο ποιήματα, « Τα χέρια», « Εσύ δε θα πεθάνεις» « Προσωπικό»…γράφει και στίχους τραγουδιών. Εσύ προσωπικά, καλά θα κάνεις να διαβάσεις λίγη ποίηση. Ήταν ξεκάθαρο το μήνυμα του Υπουργείου με το θέμα έκθεσης  στις Πανελλήνιες φέτος. Δε γίνεται ο  σύγχρονος Έλληνας, ο πολιτιστικός κληρονόμος  του Σολωμού, του Ελύτη, του Ρίτσου  και άλλων σπουδαίων ποιητών,  να μην διαβάζει ποίηση. Μόνο να βγαίνεις από το Κοινωνικό Δίκτυο πού και πού και να ανοίγεις κανένα βιβλίο! Στο ράφι ψηλά είναι οι Ποιητικές Ανθολογίες. Δίπλα στα Λικέρ. Με προσφορά  τις  Συνταγές Μαγειρικής της Βέφας  είχα πάρει όλους τους ποιητάς.  Δίνε και στο παιδί να διαβάζει! που ακούει Σολωμός και… νομίζει πως είναι ψάρι. 

Δεν είναι καλοκαίρι αυτό που για λίγο ακόμα διανύουμε, είναι σου λέω πανικός, ένας μικρός Τιτανικός και θα 'ναι θαύμα αν σωθούμε… Δεν σου άρεσαν τα καλοκαίρια πριν…Τα είχες όλα! κι όμως δεν το αναγνώριζες. Καρπούζια και πεπόνια, σύκα και σταφύλια, μα κυρίως κάποιον να τα μοιραστείς. Έβγαινε η γειτόνισσα το απόγευμα στην αυλή , καθάριζε το τραπεζάκι κάτω από την κληματαριά, έβαζε τον ελληνικό με το καϊμάκι πάνω στο σεμέν, μετακινούσε λίγο τις καρέκλες για να βρει την απόλυτη σκια  κι ήξερες πως ήταν  συνθηματικό. Να πας να τη συντροφέψεις, να της πεις αν πέτυχε το μπριαμ, τι σου έκανε πάλι η νύφη η ανεπρόκοπη,  του λεβέντη σου η λεγάμενη, που άξιζε καλύτερη τύχη ο κανακάρης σου, μα τι βρήκε… Τον τύλιξε παιδάκι μου με τις μαλαγανιές της, έτσι πάνε τα καλύτερα παιδιά. Να της ζητήσεις λίγους  ανθούς,  αν έχει φέρει ο άντρας της απ’ το χωριό, αν δε της  τους στερείς, γιατί θα κάνεις γεμιστά αύριο… Δε σου άρεσαν τα καλοκαίρια πριν,  με βόλτες, μπάνια, ακρογιαλιές- δειλινά, διακοπές  κάπου κάπου, κάπου κοντά  κι ένας έρωτας να υποβόσκει, να πλανάτε …Ένιωθες ένα δυσαναπλήρωτο κενό, μια στασιμότητα, ένα τέλμα, τίποτα το συναρπαστικό κι άλλες τέτοιες αμπελοφιλοσοφίες, των ψυχολόγων τερτίπια…Πάρε τώρα να ‘χεις!  Είδε ο Πανάγαθος την αχαριστία σου και την πληρώσαμε όλοι. Τώρα να δεις συναρπαστικό καλοκαίρι. Τώρα να δεις μασκοφορεμένες γειτόνισσες και βεγγέρες εξ αποστάσεως. Τώρα να δεις αγωνία με τον άλλο γείτονα, του κράτους μας, που δεν έχει τον Αλλάχ  του…Τι έγινε, καλύφθηκε το κενό;

Τώρα να δεις γάμοι, με μπάστακα τον αστυνομικό. Για όσους δε βλέπουν ξεκάθαρα της μοίρας το γραμμένο, τι θέλει να τους πει ο ποιητής, ο Ποιητής  για να κάνουν πίσω, να ματαιώσουν. Καλά κι αυτοί, οι μελλόνυμφοι,  μάτια δεν έχουν να δουν το πριν και το μετά των παντρεμένων; Πώς καταντάει ο άνθρωπος;  Δε βλέπουν τις τωρινές απαγορεύσεις, τους νόμους, τα πρόστιμα;  Τι περιμένουν να τους εμφανιστεί πιο σημαδιακό;  Γάμοι  υπό επιτήρηση  για τους μη μετανοούντες λοιπόν!  Με την αστυνομία σε επιφυλακή.  (Και κηδείες,  μνημόσυνα,  αλλά αυτά είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. ) Λες και είναι ο γάμος διαδήλωση, τρομοκρατική ενέργεια.  Τώρα να δεις τραγελαφικά, ευρεσιτεχνίες, χωρισμένοι οι καλεσμένοι σε δυο τόπους, ακυρώσεις προσκλήσεων κλπ. Το άκουσες  αυτό  που πέρασε στα ψιλά γράμματα, μην το πάρουν χαμπάρι τα μέσα και λυσσάξουν πάλι;  Καλά  έχουν εκτραχυνθεί κι αυτά…Το καλύτερο τους αυτή η εποχή. Μετράνε κρούσματα, κάνουν συγκεντρωτικούς πίνακες, φέρνουν τον πόλεμο και τον κατακλυσμό. Λοιμωξιολόγο, για λοιμωξιολόγο δεν έχουν αφήσει ήσυχο. Έναν  τον χώρισε η γυναίκα του προχθές.  Έψαχνε αφορμή κι αυτή  και τη βρήκε. Δεν τον έβλεπε λέει πια, όλο στον αέρα ήταν αυτός…   Δες λοιπόν τι έγινε σε ένα χωριό. Πήγε η Καιτούλα νύφη στην εκκλησία με το νυφικό με τις δαντέλες,  που της πήγαινε τέλεια (κούκλα η Καιτούλα)  με την ουρά,  το πέπλο, το μπούστο με τις πέρλες, (το είχε αγοράσει, όχι νοικιασμένο)  να παντρευτεί τον Κωστάκη, το δημόσιο υπάλληλο  που είναι  καλό παιδί, δεν έχει μάνα  κι έχει  σίγουρη δουλειά  κι ένα χωραφάκι στην κρύα βρύση πιο πάνω,  που τον γνώρισε με προξενιό, που δεν τρελαινόταν , αλλά ας πάει και το παλιάμπελο και πριν ξετελέψει το μυστήριο, συνέβη άλλο μυστήριο…κλέφτηκε με τον αστυνομικό! Που είχε βλέμμα τσακίρικο, ( χείλη δεν έβλεπε  ας όψεται η μάσκα)  που είχε κορμί ηλιοκαμμένο, γραμμωμένο από την πολύ γυμναστική…  Που την κάρφωνε με το βλέμμα του κι έλιωνε…Που της ήρθε ο ουρανός σφοντύλι μόλις τον αντίκρισε, που την έλουσε κρύος ιδρώτας στο μπούστο…Πώς να συγκριθεί ο Κωστάκης στην ανδροπρέπεια με τον αστυνομικό. Το ‘σκασε η νύφη λοιπόν, τον παράτησε σύξυλο τον Κωστάκη, ο  γάμος  σχόλασε.  Αυτά γίνονται εν έτει 2020, εποχή κορονωϊού. 

Δεν είναι καλοκαίρι αυτό που ζούμε, είναι σου λέω πανικός, ένας μικρός Τιτανικός… Να δεις που μας έχουν ματιάσει ως έθνος, ως λαό. Διότι έχουμε άσχημα οικονομικά, χρωστάμε , αλλά  δεν το βάζουμε κάτω,  δεν είμαστε σαν τους καημένους. Δε συναισθανόμαστε ένα πράγμα, δεν ξέρω τι να πω. Πάντως ούτε ηττοπάθεια, ούτε χαμηλό ηθικό. Έξω καρδιά ο Έλληνας. Καλώς φυσικά.   Και τις βόλτες μας κάναμε  και τις διασκεδάσεις μας είχαμε και το ξημερώναμε άμα λάχει. Κάποτε. Τώρα περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις. Σολωμός. Τώρα άντε να βρεις καμιά καλή ξεματιάστρα, σαν αυτή του αντιδημάρχου,  να μας ξεματιάσει. Κρυφά, δημοσίως, όπως να’ ναι…Μη στέκεις σαν το άγαλμα, κάνε ό,τι σου είπα. Αχ  τι θυμήθηκα τώρα , έφυγε κι αυτός…Κι είχε ένα ύφος σεμνό, ρομαντικό. Κι ήταν τα τραγούδια του συντροφιά της νιότης μας ήταν, μαζί με άλλους σπουδαίους, έχουν πεθάνει οι πιο πολλοί,  στις παλιές καλές ελληνικές ταινίες.  Μαζί του ερωτευόμασταν, μαζί του προδονόμασταν και ξε-ερωτευόμασταν και πηγαίναμε παρακάτω… Για να κινδυνεύουμε τώρα από έναν  ιό. Από έναν Ερντογάν –ιό. Πάρε του φεγγαριού το δάκρυ από το αίμα να πλυθείς. Καλό ταξίδι Γιάννη κι ευχαριστούμε! Σε αποχαιρετούμε με λύπη, τώρα που είναι όλα αλλιώς…

Τώρα που όσα ζούμε είναι δύσκολα, μπερδεμένα, γεμάτα ανασφάλεια και φόβο… Καλοκαίρι γεμάτο διάψευση, πλοίο βυθισμένο, Τιτανικός. Κι εμείς δυστυχώς σφαζόμαστε, όχι πάντα με το βαμβάκι…Άλλο ίδιον του Έλληνα. Στα μέσα Κοινωνικής δικτύωσης, μα και αλλού. Αφού δείξαμε εγκράτεια και συνοχή την περίοδο της καραντίνας, τώρα εξαπολύουμε βέλη κι ευθύνες.  Σε όσους παίρνουν αποφάσεις, σε όσους έχουν διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις από μας (διαχρονικό σπορ ) σε όσους έχουν  διαφορετική γνώμη από μας.  Το αυτονόητο της μάσκας αμφισβητούμε, κάποιοι δε ακόμα και τον ίδιο τον ιό.  Σκεπτόμενοι συνωμοσίες κι άλλα αποκυήματα φαντασίας.  Ισχυρογνώμονες, ξερόλες, έτοιμοι όλοι να ανοίξουμε ένα γραφείο Ιδεών… Θυμάμαι το διήγημα του Αντώνη Σαμαράκη, από τη συλλογή  «Αρνούμαι», όπου ο ήρωας  του, ο  κ.Καββαδίας είχε καταθέσει υποψηφιότητα με το μυθιστόρημα του «Περιπέτειες μιας ευαίσθητης καρδιάς» σε διαγωνισμό μυθιστορήματος, φιλολογικού περιοδικού. Είχε ραφτεί κιόλας σίγουρος για τη βράβευση. Ένα κοστούμι μαύρο με λευκή ρίγα, που του έμεινε αμανάτι, καθώς δεν κέρδισε ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο, ούτε το τρίτο βραβείο. Καθώς όμως επαινέθηκε από την επιτροπή το μυθιστόρημά του κι ο συγγραφέας του για τις άφθονες και πρωτότυπες ιδέες του, τους χειμάρρους ιδεών,   σκέφτηκε να ανοίξει  ένα γραφείο ιδεών. Νοικιάζοντας ένα δωμάτιο στο Ισόγειο πολυκατοικίας, Βεραντζέρου 30α. «Διατίθενται ιδέαι επί παντός θέματος ενδιαφέροντος τον άνθρωπον εις την ζωήν του.»  Ε αυτό θα ταίριαζε σε κάθε Έλληνα! Να ανοίξει ένα γραφείο Ιδεών. 

Εν κατακλείδι, ας προσπαθήσουμε όλοι για την εφαρμογή των μέτρων που είναι δυσάρεστα, μα δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ας προσπαθήσουμε όλοι εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές για τη τήρηση του μέτρου της μάσκας στα σχολεία. Όσο πιο σωστά μπορούμε.  Είναι δύσκολο για όλους. Ο ήχος αλλοιώνεται, η επικοινωνία δεν είναι εύκολη,  φέρνει παρανοήσεις. Προχθές έψαχνα σε σούπερ  μάρκετ κονιάκ για  μυρωδιά σε κουλουράκια πορτοκαλιού. Έψαχνα λοιπόν τα ποτά, με τον υπάλληλο επίμονα να μου δείχνει τα παγωτά.  Όσο κι αν ασφυκτιούμε, όσο κι αν είναι δυσάρεστο, όσο κι αν είναι δύσκολη η κατάσταση,  ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, καθώς το εμβόλιο δε φαίνεται να αργεί και θα τελειώσει αυτός ο εφιάλτης.  Ενωμένοι  και υπομονετικοί, με καλή διάθεση κι ελπίδα. Να περάσει η κρίση, να τα καταφέρουμε όλοι!




 

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ