Τα Παραμύθια του Σαββάτου

Ελένη Μπετεινάκη
Ελένη Μπετεινάκη

γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Μέρες γεμάτες χαρά, μέρες πολύχρωμες και φωτεινές. Η ευγένεια, η αγάπη, η προσμονή και η Φαντασία πλέκουν τις πιο ευφάνταστες ιστορίες για να ακουμπήσουν αρετές και συναισθήματα γνώριμα αλλά συχνά δύσκολο να τα εκφράσουμε!

Ο Αρλεκίνος, Ζωρζ Σαρρή, ( εικ. Νικόλας Ανδρικόπουλος),εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ

Είναι η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς κι όλοι χαρούμενοι τραγουδούν, χορεύουν και χαίρονται το καρναβάλι. Ή σχεδόν όλοι. Ένα μικρό αγόρι κοιτάει το ξέφρενο πανηγύρι από το παράθυρο του σπιτιού του κι είναι πολύ λυπημένο. Ο πατέρας του έχει πεθάνει, η μητέρα του ξενοδουλεύει για τον μεγαλώσει κι εκείνο δεν έχει τι να φορέσει για να κατέβει με τους φίλους του στη μεγάλη πλατεία. Κι όπως παρακολουθεί από ψηλά, ξεχωρίζει ανάμεσα σ΄όλους εκείνους τους μασκαράδες τη φιγούρα μιας μικρής μπαλαρίνας…

Η μητέρα του μην μπορώντας να τον βλέπει τόσο λυπημένο τον παίρνει από το χέρι και τον οδηγεί στην παλιά σοφίτα. Εκεί ανάμεσα στα άχρηστα αντικείμενα, στη σκόνη και τις αράχνες ανακαλύπτει κρυμμένα μικρά πολύχρωμα κουρελάκια. Είναι αυτά που με περισσή αγάπη η κυρία Φαντασία, η μητέρα του, θα τα μεταμορφώσει σε μια πανέμορφη αποκριάτικη στολή. Την μία και μοναδική στολή που θα κερδίσει τις εντυπώσεις, πολλούς φίλους, και την καρδιά του μικρού κοριτσιού. Μα πάνω απ’ όλα μια καλύτερη ζωή σ’ όλη την οικογένεια του μικρού μασκαρά, του μικρού Αρλεκίνου !

Ένα βιβλίο, στάση ζωής… Όλα τα συναισθήματα πλεγμένα σαν το γαϊτανάκι των αποκριών. Λύπη, απόγνωση, απογοήτευση, υπομονή, καρτερικότητα, αγάπη, εμπιστοσύνη. Θάρρος και δύναμη, ντροπή και μοναξιά αλλά και μπόλικη χαρά και ικανοποίηση όταν τα μαγικά χέρια της Φαντασίας μεταμορφώνουν τα πάντα. Ύμνος στην μητρική αγάπη, στη μάννα, που ακούραστη πάντα βρίσκει τρόπο να προσφέρει αγόγγυστα οτιδήποτε θα φέρει το χαμόγελο. Μια πολύ σπουδαία συγγραφέας, η Ζωρζ Σαρή, κατάφερε να μαγέψει με την ιστορία της μικρούς και μεγάλους και με την βοήθεια του μοναδικού εικονογράφου Νικόλα Ανδρικόπουλου, τούτη η μορφή του Αρλεκίνου να χαραχτεί για πάντα στο μυαλό όλων... Ίσως η πιο χαρακτηριστική εικόνα της Αποκριάς που χρόνια συντροφεύει όλες τις μέρες της χαρά ς και του κεφιού και που θα συνεχίσει για πολλά ακόμα.

Ψάχνοντας λίγο την ιστορία συναντάμε τον Αρλεκίνο σαν ένα πρόσωπο της κωμωδίας που υπηρετεί συνήθως τον Πανταλόνε, τον Ντοτόρε, αλλά και τον Καπιτάνο , ενώ κατά την εξέλιξη της Κομέντια ντελ άρτε είναι από τους βασικότερους χαρακτήρες. Έχει προγόνους του τους δούλους του Αριστοφάνη (Ξανθιά στους Βατράχους), του Πλαύτου, του Τερέντιου, τους βυζαντινούς μίμους, αλλά και τους ακροβάτες και τους θαυματοποιούς του Μεσαίωνα.Το γυναικείο ανάλογο του Αρλεκίνου, και αρκετές φορές συμπρωταγωνίστριά του επί σκηνής, είναι η Κολομπίνα.

Πρόσωπο και στη συνέχεια της κωμωδίας του 18ου αι. Ήταν ο βασικός πρωταγωνιστής σε πολυάριθμες γαλλικές και ιταλικές κωμωδίες, σε μπαλέτα και παντομίμες. Το όνομά του προέρχεται πιθανότατα από το Αliclninο, που αναφέρει ο Δάντης στη "Θεία Κωμωδία", και το οποίο ήταν όνομα διαβόλου και γι αυτό και τον λένε "μικρό διάβολο". Κατά την παράδοση, ο Αρλεκίνος ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Ενσάρκωνε τον τύπο του πάντα πεινασμένου και ανόητου υπηρέτη, με το πολύχρωμο από τα πολλά μπαλώματα κοστούμι.

Για παιδιά από 4 χρόνων…

 

Οι καλημέρες ενός ιππότη, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ :Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Μεταίχμιο

Ο Αρθούρος είναι ένας αληθινός ιππότης. Βοηθάει τη μαμά στις επικίνδυνες δουλειές, έχει ξύλινο σπαθί, σώζει τις πριγκίπισσες στο σχολείο αλλά φοβάται λίγο έως πολύ τους δράκους. Μια μέρα διπλά σχεδόν από το μεγάλο δέντρο που έφτιαχνε το κάστρο του εμφανίστηκε μια γυναίκα που του φάνηκε σαν ένας τεράστιος τρομακτικός δράκος. Τον μάλωσε ο μπαμπάς του που δεν είπε « καλημέρα» όμως ο Αρθούρος δεν πήρε καμία θέση. Ήξερε πως να αντιμετωπίσει τον ….δράκο. Μόνο αγνοώντας την. Συνέχισε λίγο ακόμα να αποφεύγει «τον δράκο» είτε μη λέγοντας καλημέρα, είτε μη βλέποντας την δήθεν. Και περνούσαν οι μέρες κι «ο δράκος» τον καλημέριζε αλλά εκείνος τον αγνοούσε. Ώσπου εμφανίστηκε η Ερμιόνη και όλα αλλάξαν σαν να τα ακούμπησε με το μαγικό της ραβδί. Ο Αρθούρος άρχισε να φοβάται ολοένα και πιο λίγο, η φωνή του δράκου που τον λέγαν Αμαλία γλύκανε και οι καλημέρες-καλησπέρες άρχισαν πια να μπαίνουν κανονικά στη ζωή του. Κι οι άγνωστοι ή οι γείτονες σταμάτησαν να φαίνονται δράκοι της ζωής του μικρού Αρθούρου. Ο φόβος του έγινε…ντροπή μόνο!

Μια ιστορία για τους φόβους των αγνώστων και για την ευγένεια που μαθαίνεται, διδάσκεται και σαν αποκτάται γίνεται μια από τις πιο καλές μας συνήθεις. Ο Αρθούρος της Ιωάννας Μπαμπέτα είναι ένα παιδί σαν τα χιλιάδες που υπάρχουν γύρω μας που μαθαίνει τον κόσμο μέσα από παιχνίδι ρόλων και την ίδια στιγμή καλύπτει ανάγκες, φοβίες και παρατηρήσεις μεγάλων που το ενοχλούν. Ο φόβος για το άγνωστο και η ντροπή των μικρών παιδιών είναι από τα πιο συνηθισμένα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους. Θέλει κίνητρο και γλυκές κουβέντες για να ξεπεράσει ένα παιδί την όποια αναστολή του και να έχει μια πιο αποδεκτή και φυσιολογική συμπεριφορά. Τα παιδικά τέχνασμα μας είναι γνωστά. Συχνοί οι μικροί πονηροί και έξυπνοι μπόμπιρες προσπαθούν να αποφύγουν απαιτήσεις και « εξαναγκασμούς »μεγαλύτερων. Χρειάζεται πάντα ένα μικρό μαγικό ραβδί που συνήθως το καρτούν οι πιο κοντινοί και μεγαλύτεροι φίλοι ή συγγενείς που θα κινήσει τα νήματα και η ζωή θα κυλήσει αρμονικά και πολλές φορές ανακουφιστικά.

Ένα βιβλίο που με ευρηματικό τρόπο μας εξηγεί πως μπορεί να επικοινωνήσει ένα μικρό παιδί με γνωστούς ή αγνώστους. Πως να νικήσει τους φόβους και τις ανασφάλειες του και πως να ξεπεράσει τις δυσκολίες του ώστε να νιώσει ασφάλεια και αποδοχή.

Μοναδική η εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου με ολοζώντανες εικόνες. Η Αιμιλία έχει το χάρισμα να ζει και να ζωντανεύει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο τις ιστορίες και τα παραμύθια, να ανακαλύπτει τα ανείπωτα και να τα αποτυπώνει με χρώμα και σχέδιο αξεπέραστα. Πραγματικά πρωτότυπη και ευφάνταστη η προσέγγιση τόσων συνηθισμένων και δύσκολων καταστάσεων από την Ιωάννα Μπαμπέτα.

ΝΑ το ψάξετε το βιβλίο. Τα πρώτα βήματα της συναισθηματικής νοηννοσύνης με παιγνιώδη τρόπο και με θεραπευτική ιστορία που αξίζει να διαβαστεί από παιδιά και μεγάλους.

Και μην ξεχνάτε πως η κάθε μέρα ξεκινάει με μια καλή κουβέντα, ένα χαμόγελο και μια καλημέρα.

Για παιδιά από 4 χρόνων

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

https://zhtunteanagnostes.blog...

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ