Δεν έχει στόχο το παρόν άρθρο να πάρει θέση στη μάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ εμβολιαστών-αντιεμβολιαστών. Παρόλο που έσπευσα να εμβολιαστώ στην πιο κοντινή ημερομηνία, με astra κιόλας, ως γνήσια απόγονος της Μπουμπουλίνας και της Μαντώς Μαρογένους. Kαθώς δεν έβρισκα στην τότε, μα και στην παρούσα φάση να έχουμε άλλη λύση ως κοινωνία. Από την άλλη δεν μου αρέσει να αντιμάχομαι διαλεκτικά ή να στήνω στα δυο μέτρα όσους δεν επιθυμούν τον εμβολιασμό τους. Με ενοχλεί βέβαια λίγο (ως πολύ) το πάθος με το οποίο οι αντιεμβολιαστές κάνουν αγώνα να πείσουν κι άλλους υποστηρίζοντας τη θέση τους που δεν έχει επιστημονικά ερίσματα, αλλά είναι της λογικής: έχω κλειστοφοβία, φοβάμαι το ύψος, το σκοτάδι, τις κατσαρίδες και… τα εμβόλια! Δεν έχει στόχο όμως το παρόν άρθρο να πάρει θέση στον εμφύλιο που έχει ξεσπάσει , τύφλα να έχουν τα Δεκεμβριανά. Παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο.
Αυτό που με έχει ενοχλήσει και δε μπορώ να το χωνέψω και να το προσπεράσω από όταν το άκουσα , είναι η εξαγγελία bonus 50 giga, στα δεδομένα κινητής τηλεφωνίας, στον κάθε έφηβο προκειμένου να εμβολιαστεί. «Σβήνω, σβήνω η μάνα…» θα έλεγα, αν είχα αυτή την περίοδο παιδί στην εφηβεία και άκουγα την εξαγγελία του Πρωθυπουργού στην έκθεση της Θεσσαλονίκης. « Ωχ κακό που με βρήκε, πού να αποταθώ το δίκιο μου να βρω η δόλια μάνα…» θα το συνέχιζα, αν είχα πολλά μαζεμένα στα καμάρια μου και ξεχείλιζε η σταγόνα μ’ αυτό. Αν είχα παιδί που το έβλεπα να είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ σε ένα κινητό ή σε ένα υπολογιστή και δεν μπορούσα να το ξεκολλήσω. « Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου πήγαινε και λίγο να περπατήσεις, πάρε μια μπάλα να παίξεις, φώναξε και το Γιωργάκη της Διαμαντούλας, που είναι παιδί διαμάντι, κάλεσε δυο φίλους σου να κουβεντιάσετε, να δείτε μια ταινία, να παίξετε Μονόπολη, ένα επιτραπέζιο στην τελική… Νισάφι πια με τα κομπιούτερ όλη μέρα! Τι βρίσκετε στα άψυχα μηχανήματα, λάπτοπ, ποντικοί κι αηδίες…Πόσα χάνετε βρε να ξέρατε… Πού είναι αυτές οι παλιές εποχές (λόγια που λέγονται με έκφραση νοσταλγική, μάτια που κοιτάζουν διαγώνια ψηλά) πού είναι τα χρόνια τα καλά που είχαμε λίγα, μα ήμασταν πλούσιοι… Που είχαμε συλλογή με γραμματόσημα, φύλλα ξερά του φθινοπώρου στο φυτολόγιο, δίσκους πικ απ. Που κάναμε φίλους, ερωτευόμασταν και πλημμύριζε το είναι μας επικοινωνία, συναισθήματα, έρωτα, αγάπη, φιλία, ενδιαφέρον αληθινό. Άκου φίλοι στο facebook κι ανοησίες…
Το ξέρω ότι ανοίγουν τα σχολεία και στενέψανε τα όρια, τα περιθώρια κύριε Πρωθυπουργέ. Πως ανησυχείτε όχι άδικα. Οφείλω ακόμη να αναγνωρίσω ότι, αν αποδεχτεί κανείς τo καθεστώς των προνομίων ως σωστό (προτιμότερη σαφώς η πειθώ , το να κεντρίσεις το φιλότιμο του άλλου, αλλά ακούμε; ) το δέλεαρ της ψηφιακής κάρτας για τουριστικούς, πολιτιστικούς λόγους στις ηλικίες 18-25 δεν ήταν κακό. Καθώς μπορούσε να αξιοποιηθεί εποικοδομητικά, για μορφωτικούς λόγους, επισκέψεις σε νησιά, άλλους τόπους. Τώρα όμως έχω αντιρρήσεις…
Πότε ήταν, τις προάλλες, που συζητούσα με φίλο, άνθρωπο μορφωμένο σε ενδιαφέρουσα συζήτηση. Που έχει παιδιά στην εφηβεία. Μου έλεγε λοιπόν, αυτό που κι εγώ λόγω επαγγέλματος έχω διαπιστώσει, πως τα παιδιά περνούν πολύ χρόνο στους υπολογιστές. Xρόνος που θα ήταν καλό να διατίθεται αλλού, απασχόληση με διαφόρους κινδύνους, καθώς είναι δύσκολο να ελεγχθούν οι σελίδες που σερφάρουν, οι άνθρωποι με τους οποίους επικοινωνούν. Υπάρχουν παιχνίδια που τους ζητούν να ηγηθούν σε ομάδες, να έχουν αρχηγικές τάσεις, να δηλώσουν τα προσόντα τους κι είναι πολύ επικίνδυνα. Δύσκολη η θέση του γονιού που περιόριζε το χρόνο του παιδιού του στον υπολογιστή πριν την τηλεκπαίδευση . Πώς γινόταν όμως πέρυσι να του λέει πως, ως το μεσημέρι είναι καλός ο υπολογιστής και μετά κακός; Και πόσο ξενίζει που η νέα γενιά γνώριζε τον ράπερ που χάθηκε σε αυτοκινητιστικό και τα τραγούδια του με τα λάθος μηνύματα, μα δεν είχε ακουστά καθόλου το Θεοδωράκη, ούτε φυσικά το Ρίτσο, τον Ελύτη.
Με όλο το σεβασμό κύριε Πρωθυπουργέ δεν έπρεπε να δοθούν αυτά τα giga ως δέλεαρ.Kαθώς δεν είμαι καθόλου σίγουρη πως τα παιδιά θα τα αξιοποιήσουν εποικοδομητικά ή έχουν την ωριμότητα να μοιράζουν σωστά το χρόνο τους, λέγοντας όχι στις προκλήσεις της τεχνολογίας που ήδη αντιμάχονται τα έντυπα βιβλία, με τον ξεκούραστο, εθιστικό συνδυασμό ήχου και εικόνας . Προσαυξημένης της κατάστασης με τα λάθος πρότυπα που βλέπουν ενίοτε στο σπίτι τα παιδιά από γονείς αντίστοιχα εθισμένους. Μου μοιάζει όλο αυτό με την επίγνωση ότι τα γλυκά κάνουν κακό, μα όταν είναι να πείσω το παιδί μου να βγει με τα συμπεθέρια, που δεν τα πολυσυμπαθεί, το αφήνω να καταναλώσει την πάστα. Ίσως σαν πρόταση θα μπορούσε να δοθεί ένα λεξικό καλό σε κάθε παιδί. Το θέμα μας δηλαδή είναι σημασιολογικό. ‘Η ακόμα να πείθονταν τα παιδιά με διάλογο κι ενημέρωση ειδικού σε κάθε σχολείο , καθώς τα παιδιά λόγω της αγνής ηλικίας έχουν έντονο αλτρουισμό , πίστη σε ιδέες και υπέρτερες αξίες που αν τους μεταδώσουν σωστά μπορούν να φέρουν σπουδαία αποτελέσματα χωρίς υλικά ανταλλάγματα.
